potocznie zwany styropianem, można go otrzymać na kilka sposobów. Jednym z najważniejszych jest polimeryzacja monomeru w obecności poroforów fizycznych lub chemicznych. W wyniku polimeryzacji otrzymuje się nieporowaty polistyren w postaci granulek, zawierający porofor. Przetwarzanie granulek na produkty gotowe prowadzi się metodą ekspandowania. Polega ona na ogrzaniu materiału do 95-100C za pomocą gorącej wody lub pary. Podczas ogrzewania granulki miękną, a zawarta w nich substancja porująca rozprężając się nadaje im strukturę porowatą. Następuje przy tym znaczny wzrost objętości tworzywa z jednoczesnym wytworzeniem równomiernych komórek. W wyniku spienienia otrzymuje się białe, regularne kulki o średnicy nawet do kilkunastu milimetrów. Ostateczne formowanie materiału prowadzi się w metalowych formach, ogrzewanych parą, gdzie w podwyższonej temperaturze powierzchnie kulek ulegają zlepieniu i powstaje tworzywo piankowe o zamkniętych porach.
Właściwości
stosunkowo dobre właściwości mechaniczne, mimo że 95% objętości geometrycznej tworzywa wypełnia gaz. Posiada dobre właściwości elektryczne, jest odporny na wilgoć. Jest tworzywem palnym i ma słabą odporność cieplną
Zastosowanie
materiał izolacyjny w budownictwie i urządzeniach chłodniczych, boje, pływaki, opakowania
