Aktualna sytuacja na rynku polichlorku winylu

Nad obecną sytuacją na rynku polichlorku winylu oraz prognozami dotyczącymi tego tworzywa w najbliższych latach zastanawiali się uczestnicy wtorkowego spotkania zorganizowanego przez Stowarzyszenie PlasticsEurope. Konferencja odbyła się w Warszawie i zgromadziła ponad 100 osób z największych firm działających w polskim przemyśle tworzyw sztucznych.

Polichlorek winylu to po poliolefinach najpopularniejsze tworzywo sztuczne pod względem zapotrzebowania. Z 215 mln ton tworzyw sztucznych, które rocznie trafiają na światowy rynek udział PVC stanowi 17 proc. W Europie cieszy się jednak nieco mniejszym wzięciem na poziomie 13-14 proc.

- PVC jest typowym masowym produktem przemysłowym przeznaczonym do dalszego przerobu przez odbiorców. Głównym odbiorcą wyrobów z polichlorku winylu na świecie jest budownictwo oraz szeroko rozumiana infrastruktura komunalna. Silny związek przetwórstwa PVC z budownictwem powoduje, że kondycja tego sektora ma duży wpływ na światowy rynek tego tworzywa – tłumaczył na spotkaniu PlasticsEurope Jan Zieliński, dyrektor kompleksu polichlorku winylu w Anwilu.

Zdolności produkcyjne największych europejskich producentów polichlorku winylu stale wzrastają. W tej chwili na naszym kontynencie rynek został już praktycznie ukształtowany. Po przeprowadzonych w branży konsolidacjach mamy trzy firmy zdecydowanie większe od pozostałych. Mowa tu o takich przedsiębiorstwach jak Ineos ChlorVinyls, mogące się pochwalić zdolnościami produkcyjnymi PVC na poziomie 1,59 mln ton rocznie, Vinnolit 1,14 mln ton oraz SolVin 1,04 mln ton. Za tą trójką plasuje się szereg mniejszych firm, wśród których jest także polski Anwil, będący największym producentem PVC w naszej części Europy i szóstym co do wielkości na całym kontynencie. Anwil wraz z należącą do niego Spolaną dostarcza rocznie na rynek 435 tys. ton omawianego tworzywa. W samym tylko Włocławku powstaje 300 tys. ton polichlorku winylu. Oprócz wymienionej trójki przed Anwilem są jeszcze Arkema i Shin-Etsu.

Polska jest eksporterem polichlorku winylu. Jednak od kilku lat rośnie wielkość importu. Dla przykładu w 2007 r. kształtowała się ona na poziomie ok. 225-230 tys. ton, a już w ubiegłym roku było to już prawie 250 ton. Niemniej jednak już tylko na podstawie analizy importu polichlorku winylu do Polski zauważyć można załamanie rynku tego tworzywa pod koniec ubiegłego roku. Oto bowiem przez szereg miesięcy 2008 r. kształtował się on na wysokości ponad 20 tys. ton miesięcznie. W listopadzie spadł do 16 tys., a w grudniu nie przekroczył już 10 tys. Dane ze stycznia pokazują, że był jeszcze mniejszy i osiągnął wielkość 9 tys. ton.

- Można sobie więc zadawać pytanie czy jest u nas kryzys. Wydaje mi się, że jednak tak bardzo go nie widać. Na zapotrzebowanie na PVC nie musimy narzekać. Co więcej obecny trend na rynku wytworzył bardzo ciekawą sytuację. Mianowicie nastąpiło dopasowanie produkcji PVC do jego faktycznego zapotrzebowania. Wcześniej był z tym problem, bo produkcja przekraczała faktyczny popyt. Teraz wszystko wraca do równowagi - przekonywał Jan Zieliński.

Oczywiście, aktualna koniunktura na rynku jest w stanie nieco zahamować popyt na PVC w Polsce, który od wielu lat nieprzerwanie rośnie. Nie będzie to jednak gwałtowane zatrzymanie.

O ile bowiem w najlepszych latach 2007 i 2008 ten popyt osiągał poziom odpowiednio 417 i 413 tys. ton, to zdaniem dyrektora Anwilu w 2009 r. będzie to wynik oscylujący w granicach 370-380 ton. Tym samym więc i tak będzie to najlepszy rezultat wyjąwszy dwa poprzednie lata. Dla porównania, które wskazywałoby błyskawiczny rozwój jaki przeszedł polski rynek PVC, należy napisać, że w 1993 r. to zapotrzebowanie sięgało ledwie stanu 161 tys. ton., a w 2001 r. było to wciąż niewiele ponad 218 tys. ton.