W Nigerii coraz intensywniej rozwija się budownictwo mieszkaniowe, w którym podstawowym budulcem są zużyte butelki PET.Technika budowania domów jest niezwykła: oto bowiem butelki są wypełniane piaskiem i układane jedna na drugiej. Spoiwem je łączącym jest błoto. Ściany przybierają typowy dla miejscowych wiosek okrągły kształt, co sprawia że architektonicznie nowe budowle wpisują się w istniejący już krajobraz. W tej chwili w wiosce o nazwie Yelwa powstaje 25 domów z butelek PET. Fundatorem jest nieujawniony z nazwiska grecki biznesmen i działacz ekologiczny. Każdy dom posiada jeden pokój gościnny, sypialnię, łazienkę i kuchnię. Do jego wzniesienia używanych jest 7,8 tys. opakowań.
Technika, w której to butelki PET zastępują cegły narodziła się na początku wieku w Indiach, a potem była rozwijana w obydwu Amerykach. W porównaniu z tradycyjnymi budynkami ma przynosić korzyści środowiskowe oraz ekonomiczne. Po prostu budowanie przy pomocy tej technologii jest dużo tańsze. Jak wyliczyli przedstawiciele nigeryjskich władz koszt postawienia mieszkania z butelek jest o jedną trzecią niższy niż przy użyciu standardowych materiałów.
Dziwić może także fakt, że zdaniem budowniczych tworzone przez nich budynki mają być też trwalsze. Jednak podkreślają oni, że ubity piasek zgromadzony we wnętrzu butelki gwarantuje budulec 20 razy bardziej stabilny w porównaniu z cegłami. Na razie powstają obiekty jednopoziomowe, ale zamiarem Nigeryjczyków jest stawianie domów trzypiętrowych. Są też istotne względy praktyczne, na które miejscowi zwracają uwagę, a którym użycie butelek oznacza wyjście naprzeciw.
Po pierwsze piasek zapewnia skuteczniejsza ochronę wnętrza przed nasłonecznieniem, co w Afryce ma niebagatelne znaczenie. Po drugie ściany z butelek wypełnionych piaskiem są kuloodporne, co także liczy się w regionach o zwiększonej przestępczości.
Pewnym utrudnieniem przy rozwijaniu budownictwa opartego na butelkach z tworzyw może być jednak fakt, że w Nigerii woda sprzedawana jest przede wszystkich w torebkach, a nie butelkach. Butelki wykorzystywane w Yelwie pochodziły z restauracji, hoteli i ambasad. Takie zaopatrzenie powoduje zaś obawy o przyszłą dostępność niezbędnych materiałów.
