Opakowania oksy-biodegradowalne - jak to działa?
Okso-biodegradowalne tworzywa wytwarzane są jako produkt uboczny podczas rafinacji ropy naftowej. Ropa jest skończonym surowcem, ale jest wydobywana ponieważ świat potrzebuje paliwa do napędzania silników. Chociaż pokłady ropy uwięzione są pod ziemią, tlenek węgla jest nieuchronnie uwalniany i dopóki inne paliwa nie zostaną wynalezione, wykorzystywanie produktu ubocznego robi ekologiczny sens, zamiast marnować go poprzez wypalanie przy rafinerii emitując dwutlenek węgla.
Zastosowana technologia bazuje na bardzo małej ilości suplementu, który jest dodawany w normalnym procesie wytwarzania, w ten sposób zmieniając chemiczną strukturę tworzywa. Kluczowa właściwość tej technologii polega na tym, że degradacja tworzywa zaczyna się w trakcie produkcji i zostaje przyspieszona, kiedy tworzywo zostanie wystawione na działanie ciepła, promieni słonecznych bądź nacisk.
Właściwości mas plastycznych takie jak wytrzymałość, sztywność i trwałość są wywołane wysoką wagą cząsteczkową i połączeniami chemicznymi między atomami. Są to właściwości charakterystyczne dla polietylenu, z którego powstały torebki na odpadki, tak popularne i wygodne, ale jednocześnie mało ekologiczne.
Plastik zostanie całkowicie skonsumowany przez bakterie i grzyby zaraz po tym jak suplement dodany w procesie produkcji zredukuje strukturę molekularną (rozpadnie się połączenie węgiel - węgiel) do poziomu poniżej 40 000 Daltonów, który pozwala na dostęp żyjącym mikroorganizmom do węgla i wodoru. Nastąpi utrata wytrzymałości i trwałości produktu. W tym punkcie procesu, możemy opisać go jako "biodegradowalny".
Materiał przestaje być tworzywem i staje się źródłem pokarmu dla bakterii. Proces ten trwa tak długo, aż materiał biodegraduje do niczego więcej niż wody i CO2 i znikomej ilość biomasy. Wpływ czynników zewnętrznych tj. energia słoneczna, ciepło, uszkodzenie mechaniczne, może przyspieszyć cały rozkład. Proces ten nie pozostawia w glebie petro-polimerów i jest całkowicie bezpieczny.
Zalety okso-biodegradowalnych opakowań z tworzyw sztucznych
Zalety produktów okso-biodegradowalnych nie wykluczają się wzajemnie. Jeśli chcemy je spalać odzyskując energię lub mechanicznie odzyskiwać bądź też kompostować lub użyć ponownie, nie stanowi to problemu, gdyż koszty ich wytworzenia są tylko nieznacznie wyższe niż ich konwencjonalnych odpowiedników. Ważne jest to, co dzieje się z plastikami, które nie zostaną zebrane i trafią do środowiska jako śmieci. Wyrzucone konwencjonalne tworzywo pozostaje w środowisku przez wiele lat i często niemożliwe lub zbyt kosztowne jest jego zebranie.
Recykling, kompostowanie, spalanie czy zbieranie na wysypiskach nie są wyjściem w walce z plastikowymi śmieciami. Najlepszym rozwiązaniem jest ich całkowita i szybka biodegradacja. Okso-biodegradowalne tworzywa będą bezpiecznie biodegradować i znikną w z góry określonym czasie i to nawet po kilkunastu miesiącach od ich wytworzenia.
Pojawia się pytanie - co stanie się jeśli ludzie będą porzucać tworzywowe odpady częściej niż obecnie, wiedząc jednocześnie o ich biodegradowalnych właściwościach?
Nie ma dowodów na to, że ludzie porzucają biodegradowalne odpady bardziej lekkomyślnie. Załóżmy jednak, że porzucają je o 10 proc. częściej. Jeśli 1000 konwencjonalnych i 1000 okso-biodegradowalnych reklamówek zostanie porzuconych, wówczas wszystkie 1000 konwencjonalnych reklamówek pozostanie w rzekach, na ulicach i na polach przez dekady. Natomiast ani jedna reklamówka okso-biodegradowalna nie zostanie dłużej niż wynosi okres przeznaczony na jej rozkład i zaprogramowany przez producenta. Może to być np. 24 miesiące od momentu produkcji.
Zawsze znajdą się ludzie, którzy będą z premedytacją lub z braku rozwagi porzucać swoje odpady plastikowe w dowolnych miejscach. Co stanie się z tymi wszystkimi odpadami tworzywowymi, które nie zostaną ponownie wykorzystane lub spalone i zamiast tego będą zaśmiecać okolice? Czy nie byłoby lepiej gdyby cały porzucany plastik był okso-biodegradowalny?
