W latach 80. ubiegłego wieku libańscy naukowcy odkryli, iż promieniowanie UV emitowane przez słońce jest skutecznym środkiem do zwalczania patogenów, które mogą być obecne w wodzie pitnej. Choć odkrycie wydaje się rewolucyjne, zwłaszcza dla krajów rozwijających się, dopiero w latach 90. szwajcarski instytut Eawag podjął szeroko zakrojone interdyscyplinarne poszukiwania możliwie prostego sposobu na spożytkowanie odkrycia. Efektem prac mikrobiologów, wirusologów, inżynierów oraz specjalistów od wody pitne było opracowanie metody Sodis.Rozwiązanie okazało się proste - wodę należy wlać do przezroczystego pojemnika, np. butelki PET, i wystawić na słońce na 6 godzin. Jak wykazały testy, ten sposób dezynfekcji jest skuteczny w przypadku wielu powszechnych patogenów: bakterii (np. cholery, tyfusu, dyzenterii), wirusów (powodujących np. polio czy zapalenie wątroby) oraz pasożytów (np. ogoniastka jelitowego, Cryptosporidium czy ameby). Badania przeprowadzone na bakteriach wykazały, iż przyczyną ich zgonu jest w tym przypadku jest zniszczenie białek membrany oraz enzymów odpowiedzialnych za oddychanie pod wpływem promieniowania UV-A.
Ważną rolę odgrywają tutaj butelki PET. Są one rekomendowane przez twórców metody Sodis ze względu na mały ciężar, odporność mechaniczną oraz łatwą dostępność; choć oczywiście także butelki szklane mogłyby być wykorzystywane w procesie.
Wątpliwości natomiast budzą doniesienia wskazujące, iż substancje używane do produkcji butelek PET mogą niekorzystnie wpływać na zdrowie ludzkie. Twórcy metody odpierają jednak te zarzuty, powołując się na badania dotyczące migracji antymonu, kwasu adypinowego, ftalanów, aldehydu octowego oraz formaldehydów do wody rozlewanej do butelek PET podczas stosowania procesu Sodis. Na podstawie przeprowadzonych eksperymentów naukowcy wysnuli wniosek, iż choć poziom niektórych związków istotnie może rosnąć wraz z długotrwałą ekspozycja na słońce, to jednak prawidłowe stosowanie metody Sodis w przypadku butelek PET nie stwarza zagrożenia dla zdrowia.
Działania Eawag nie ograniczały się do opracowania metody. Obecnie jest ona stosowana przez 5 mln osób w krajach rozwijających się w Afryce, Azji i Ameryce Łacińskiej.
