Wzrastająca liczba odpadów z tworzyw sztucznych powoduje szukanie coraz to nowszych rozwiązań ich zagospodarowania. Ciekawym wyjściem jest użycie odpadowych, brudnych folii z tworzyw sztucznych do budowy dróg.Na taki pomysł wpadły jakiś czas temu władze w Indiach. Nadające się do recyklingu materiały zaczęły być drogowym budulcem. Zdaniem Hindusów wykorzystanie odpadów z tworzyw w konstrukcjach drogowych może przynieść wiele korzyści. Najważniejsza z nich polega na tym, że budowanie dróg tym sposobem jest bardzo proste oraz nie wymaga kosztownych maszyn i urządzeń. Wykorzystanie technologii pozwala również co zrozumiałe zaoszczędzać asfalt i w ten sposób obniża się koszt budowy dróg oraz zwiększa ich jakość i wydłuża żywotność. Ponadto technologia ma mieć pozytywny wpływ na środowisko, gdyż pozwala uniknąć opcji związanych ze spalaniem tworzyw sztucznych. Można dzięki niej również rozwiązać liczne problemy związane z utylizacją zbędnych opakowań z tworzyw sztucznych i ze składowaniem ich na wysypiskach śmieci.
Przede wszystkim związana ona jest z dodawaniem tworzyw sztucznych w trakcie produkcji nawierzchni asfaltowej bezpośrednio do lepiszcza asfaltowego lub do wypełniacza. Rozwijane są przy tym dwie odrębne technologie: mokra i sucha. Korzystając z obydwu udało się już wybudować kilka tysięcy kilometrów. W metodzie mokrej po zebraniu odpadów z tworzyw sztucznych, umyciu ich oraz po poddaniu granulowaniu następuje ich zmieszanie na gorąco z lepiszczem asfaltowym w temperaturze 160 st. C. Z powodu różnic w gęstości konieczne jest silne mechaniczne mieszanie, a także dodawanie stabilizatorów oraz monitorowanie schładzania mieszaniny. Z kolei w metodzie suchej zebrane zużyte opakowania PET oraz opakowania polipropylenowe i polietylenowe, a także popularne, jednorazowe foliówki umieszcza się w sicie bębnowym w celu ich oczyszczenia. Następnie surowce strzępi się na 4-milimetrowe fragmenty. Postrzępionymi odpadami posypuje się gorący wypełniacz. Po tym etapie dodaje się lepiszcze asfaltowe, którego temperatura wynosi 160 st. C. Mieszaninę wylewa się na drogę w temperaturze 120 st. C. Następnie za pomocą walców drogowych droga jest zestalana i formowana.
Analiza podjętych działań pozwala na wysunięcie kilku generalnych uwag dotyczących stosowanej przez Hindusów technologii. W efekcie przeprowadzonych testów okazało się, że absorpcja wilgoci spada wraz z procentowym wzrostem odpadów z tworzyw sztucznych używanych w wypełniaczach. Zwiększenie ilości tworzyw sztucznych wpływa też na obniżenie poziomu hałasu korzystania z drogi. Optymalną równowagę osiąga się, kiedy 10 proc. lepiszcza zostaje zastąpione odpadami z tworzyw w efekcie czego parametry nawierzchni są najbardziej odpowiednie. Jak pokazują doświadczenia używanie takich materiałów do budowy dróg powoduje również mniejszy niż dotąd w Indiach poziom ścierania się dróg i większą odporność na działanie czynników atmosferycznych.
Warto wiedzieć, że Indie dysponują jedną z największych sieci dróg na świecie. Łącznie jest to prawie 3,5 mln km. Jednak grubo ponad trzy czwarte z niech jest kiepskiej jakości, stąd liczne prace nad ich naprawą.
