W wielu wykonywanych od dziesiątków lat studiach naukowych i intensywnych badaniach udowodniono, że rury z tworzyw sztucznych nie wpływają negatywnie na jakość wody pitnej i spełniają wszelkie, określone przepisami prawa, wymogi dotyczące ochrony zdrowia ludzkiego.
Dotyczy to wszystkich rodzajów wody pitnej, niezależnie od wartości pH wody i innych aspektów jej jakości; gotowe wyroby uzyskują certyfikaty uznanych instytucji europejskich po uprzednim przejściu programu badań wykazujących czy spełniają one restrykcyjne wymagania odpowiednich przepisów, określonych przez rządy poszczególnych krajów. Niemniej jednak zdarza się, iż kwestie jakości i bezpieczeństwa wyrobów z tworzyw sztucznych, wykorzystywanych w tych aplikacjach, bywają podważane przez producentów materiałów konkurencyjnych. W zarzutach tych podnoszone są zarówno kwestie zdrowotne jak i dotyczące trwałości materiałów. Trzeba przyznać, iż w większości przypadków bazują one na braku właściwej wiedzy lub źle interpretowanych wynikach badań naukowych.
Trwałość
Generalnie, oczekiwany okres funkcjonalnej trwałości systemów rurowych z tworzyw sztucznych wynosi co najmniej 100 lat. W instalacjach ciepłej i zimnej wody oraz centralnego ogrzewania systemy rurowe są arbitralnie projektowane na okres 50-cio letni, przy zastosowaniu współczynnika bezpieczeństwa o wartości 2. Stosowane w tworzywach sztucznych stabilizatory gwarantują z łatwością odpowiednią wytrzymałość na długotrwałe działanie o medium o temperaturze do 70
oC. Przeprowadzone programy badawcze wykazały niezawodność termoplastów w przedmiotowych aplikacjach. W oparciu o wyniki tych badań właściwe organy krajowe i europejskie zakwalifikowały tworzywa sztuczne jako bezpieczne w kwestiach wpływu na ludzkie zdrowie i trwałość
Legionella
Udowodniono, że głównym przyczynkiem do skażenia ciepłej wody bakteriami legionella jest niewłaściwe projektowanie instalacji. Namnażanie się bakterii najintensywniej zachodzi w tych częściach układu, gdzie zastój wody jest zbyt długi a jej temperatura wynosi ok. 37
oC. Należy unikać występowania w instalacji martwych odgałęzień, długich zastojów wody, przewymiarowania instalacji i zakresu temperatur 25
oC - 50
oC. Zgodnie z ostatnim raportem holenderskiego instytutu badawczego KIWA Water Research, nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy wszystkimi stosowanymi materiałami instalacyjnymi w formowaniu się biofilmu i namnażaniu bakterii legionella. Zostało to potwierdzone w badaniach analitycznych dotyczących występowania legionelli w budynkach publicznych, przeprowadzonych przez austriacki instytut Austrian Research Institute for Chemistry and Technology Ofi. Również w tych badaniach, nie stwierdzono żadnej różnicy między rurami z tworzyw sztucznych a rurami z innych materiałów.
Nadzór nad projektowaniem i dezynfekcją termiczną
Zalecenia do projektowania można znaleźć w normie PN-EN 806-2 "Metoda uproszczona wymiarowania przewodów w instalacjach do przesyłu wody" i innych przepisach krajowych. Dwie najważniejsze rzeczy, które pozwolą uniknąć namnażania się bakterii, to właściwe zaprojektowanie instalacji i dezynfekcja termiczna. Wiele instytucji certyfikacyjnych opracowało schematy odbioru instalacji wody pitnej z uwzględnieniem bezpieczeństwa w zakresie możliwości pojawienia się legionelli. Schematy te obejmują odbiór wstępny instalacji i coroczne kontrole, które zapewniają właściwy montaż i późniejsze funkcjonowanie systemu, w tym regularne próbkowanie i audyty wewnętrzne. Branżowi eksperci zalecają stosowanie powyższych środków bezpieczeństwa.
