Przygotowanie elementów tkaninowo-gumowych i stalowo-gumowych odbywa się w procesie kalandrowania. Tkaniny techniczne zwane kordami pokrywane są obustronnie cienką folią odpowiedniej mieszanki gumowej. Kordy w zależności od użytego materiału dzieli się na: nylonowe, poliestrowe, wiskozowe, szklane, stalowe. Powierzchnia tkanin pokrywana jest odpowiednimi środkami zapewniającymi przyczepność do gumy. Kordy tekstylne impregnowane są układem adhezyjnym lateksowo-żywicznym, natomiast włókna stalowe i druty pokrywane są mosiądzem lub brązem.
Po nagumowaniu kordy cięte są na odpowiednią szerokość oraz pod wymaganym kątem. Materiał ten używany jest do budowy części nośnej opony - osnowy, bądź jako opasanie zapewniające sztywność części czołowej opony. Drut stalowy po nagumowaniu zwijany jest w pierścień o odpowiedniej średnicy (drutówka), wbudowany w oponę służy do zamocowania jej na obręczy koła.
Wszystkie półprodukty używane są do budowy opony surowej. Proces konfekcji prowadzony jest w zależności od budowy maszyn w jednym lub dwu stadiach. Otrzymaną oponę surową pokrywa się płynami antyadhezyjnymi zapobiegającymi przywarciu do formy bądź membrany w procesie wulkanizacji.
W procesie wulkanizacji oponie nadawany jest kształt finalny. Pod wpływem temperatury mieszanki gumowej na skutek reakcji chemicznej pomiędzy siarką, kauczukami, sadzami przekształcają się w ciało o jednorodnych własnościach - gumę posiadającą cechy elastyczne w szerokim zakresie temperatur.
Wulkanizacja opon prowadzona jest w prasach z formami segmentowymi lub dwupowłokowymi z membraną gumową, do której wprowadzane są media wulkanizujące. Oponę surową nakłada się na membranę i następuje zamknięcie prasy. Pod wpływem ciśnienia wewnątrz membrany oraz temperatury opona surowa wypełnia zarys w formie. Proces biegnie w ściśle określonym czasie oraz odpowiedniej temperaturze i ciśnieniu. W zależności od typu i wielkości opony czas wulkanizacji wynosi od 8 - 45 min. temperatura ok. 190 st. C a ciśnienie 25 bar. Zewnętrzny kształt opony wraz z rzeźbą bieżnika odwzorowany jest na formie wulkanizacyjnej.
Po zakończeniu wulkanizacji opona poddawana jest ocenie organoleptycznej tj. oględzinom celem wyeliminowania wyrobu z wadami. Następnie badana jest na maszynie zwanej optymizerem na parametry niejednorodności i wyważenia statycznego. Wielkości te obrazują rozkład elementów w oponie (miejsca lekkie, przesunięcia elementów) oraz decydują o parametrach jezdnych i trwałości opony.
