Prezentujemy tekst Bogdana Zabrzewskiego, szefa Battenfeld Polska na temat konstrukcji ślimaka jako czynnika decydującego o jakości wypraski i ślimakach o specjalnej konstrukcji.W zależności od rodzaju prowadzonej produkcji konstrukcja jednostki plastyfikującej może mieć decydujące znaczenie dla osiąganych wyników ekonomicznych i jakościowych. W szczególności dzieje się tak przy produkcji detali o dużych gramaturach wtrysku. Wtedy wydajność jednostki plastyfikującej ma decydujące znaczenie dla osiąganych wyników. Jest istotne, aby układ plastyfikujący zapewnił optymalną homogenizację tworzywa oraz wydajność plastyfikacji.
W przypadku, gdy produkowane są detale o stosunkowo długich czasach chłodzenia, wtryskarka ma zazwyczaj dostateczny zapas czasu, by przeprowadzić fazę dozowania. Znacznie gorzej jest, gdy mamy do czynienia z produkcją charakteryzującą się krótkimi czasami cykli.
W takich przypadkach zależeć powinno na maksymalnym skróceniu czasu dozowania przy zachowaniu dobrej homogenizacji tworzywa. By spełnić te wymagania trzeba odwołać się do specjalnych rozwiązań konstrukcyjnych układów plastyfikujących. Konstrukcje te mają na celu uzyskanie wysokiej wydajności plastyfikacji, dobrej homogenizacji tworzywa oraz, co często jest przyczyną wielu problemów, szybką zmianę kolorów lub rodzajów przetwarzanego tworzywa.
Problemy właściwego wybarwienia wyrobów, przy ograniczonym czasie plastyfikacji występują szczególnie często przy produkcji detali masowych wykonywanych z trudno płynących poliolefin. Stosowane najczęściej trójstrefowe ślimaki o standardowej konstrukcji nie pozwalają na pogodzenie wymagań jakościowych i wydajnościowych prowadzonej produkcji.
Rozwiązaniem może być zastosowanie ślimaków o specjalnej konstrukcji.
Właśnie jako rozwiązanie takich problemów Battenfeld zaoferował wtryskarki wyposażone w ślimaki barierowe. Ślimaki specjalne oferowane są w wielkościach 50 - 260 mm średnicy.
Ślimaki specjalne, nazywane dalej barierowymi, wyróżniają się w stosunku do trzystrefowych standardowych ślimaków inną konstrukcją strefy wtrysku. Na końcu strefy sprężania ślimak znajduje się obszar kanałów śrubowych, zaś na końcu kanałów umieszczono elementy mieszające. W standardowych ślimakach w obszarze tym mogą występować nieuplastycznione ziarna tworzywa.
Dzięki rozdzieleniu strugi tworzywa następuje dodatkowe mieszanie, co powoduje poprawienie homogenizacji i zatrzymanie frakcji o większych średnicach. Następnie ślimak wyposażony zostaje w strefę dodatkowego mieszania. Występujące naprężenia ścinające powodują dodatkową termiczną homogenizację, co wpływa na ujednorodnienie struktury strugi.
Przeprowadzane próby oraz doświadczenie z zastosowania ślimaków barierowych potwierdziły ich własności i przewagę nad konwencjonalnymi ślimakami.
