Technologia produkcji cienkościennych opakowań NNPB (ang. Narrow-Neck Press And Blow), to aktualnie najpopularniejsza metoda wyrobu tego typu produktów. W naszym kraju pierwszą firmą, która zdecydowała się na jej wprowadzanie była kilka lat temu Huta Szkła Jarosław. Ponieważ technika NNPB stosowana jest praktycznie przez wszystkich, liczących się wytwórców opakowań szklanych, to warto zapoznać się z jej podstawowymi aspektami i zaletami.
NNBP jest to innowacyjna metoda formowania szkła, polegająca na zastosowaniu w pierwszej fazie procesu wytwórczego prasowania zamiast tradycyjnego dmuchania.
Wprowadzenie tej metody na szeroką przemysłową skalę związane było z chęcią uzyskania przez producentów oszczędności jeśli chodzi o zużycie szkła do produkcji rozmaitych pojemników.
Dzięki tej metodzie wytwórcy zdobyli możliwość osiągania dużo lepszej kontroli nad rozkładem szkła w wytwarzanych przez siebie opakowaniach.
Dzieje się tak dlatego, że sposób w jaki rozdzielane jest szkło na ścianki opakowań został zmieniony i dopracowany. To z kolei przyczyniło się w znaczący sposób do obniżenia wagi samego opakowania szklanego i to nawet o blisko 33 proc. Jednocześnie osiągnięto to bez wywierania negatywnego wpływu na jakość opakowań i możliwości ich zastosowania.
Kluczowym składnikiem w powyższym procesie jest specjalny plunger, czyli schłodzony suwak wewnętrzny w prasie podwójnego działania - nurnik. Jest on używany do formowania gniazda w kształtce wstępnej do rozdmuchiwania w trakcie etapu formowania. Funkcją plungera jest równomierne rozkładanie szkła wewnątrz pustego miejsca gniazda formy i pomaganie w usuwaniu energii cieplnej z wewnętrznej powierzchni kształtki wstępnej.
Tego typu długi plunger powinien idealnie nadawać się do działania w wysokiej temperaturze osiągającej granicę 500 - 570 st. C. Technologia korzysta z metalowego plungera specjalnie po to, żeby kształtować wewnętrzne wgłębienia w butelce w czasie powstawania tzw., przedformy, a nie pęcherzyka powietrznego jak ma to miejsce w innych metodach. Przedforma jest to odlew z żeliwa, w którym z części masy szklanej zwanej kroplą formowany jest wstępny kształt butelki lub słoika szklanego.
Kropla masy szklanej otwiera formę w temperaturze 1200 st. C i potem plunger zamyka formę, prowadzoną przez pneumatyczny młot, pcha roztopione szkło przez całą drogę aż do formy. Następnie plunger jest wycofywany, a forma automatycznie się otwiera. Preforma jest tymczasem przenoszona do kolejnego etapu produkcji.
Butelki powstałe w technologii NNPB mają swoje cechy, które wyróżniają ich od opakowań wykonanych przy zastosowaniu innych metod. Dla przykładu może to być absencja tak zwanych osadów w postaci fal na powierzchni butelki (ang. settle wave), nie występują też wszelkiego rodzaju plamki, które niekiedy pojawiają się na zgrubieniach butelki, które zostają z próżni stosowanej w technologii NNPB. Za sprawą technologii NNPB butelki stają się silniejsze. Metoda pomaga też wcześniej eliminować wszelką stłuczkę, zniszczenie butelek na liniach napełniających.
W wyniku jej stosowania powstają opakowania, w których stosunek ich masy do pojemności jest mniejszy lub zbliżony do 0,5, przy jednoczesnym zachowaniu wszystkich wymaganych własności wytrzymałościowych i specyficznych dla szkła: obojętności chemicznej i higieniczności, zapewniających bezpieczeństwo i zachowujących wszystkie walory przechowywanego w nim produktu, oraz estetyki i elegancji.
W Polsce pionierem jeśli chodzi o stosowanie NNPB była Huta Szkła Jarosław, największy wytwórca szkła opakowaniowego w naszym kraju i jeden z największych zakładów tego typu w Europie. W 2002 r. połączyła się ona z Huta Szkła Antoninek. Miało to związek z potężną inwestycją koncernu Owens - Illinois, który zainwestował ponad 130 milionów dolarów. Powstała spółka Owens-Illinois Polska, ale nazwy obu hut zostały zachowane.