Poprzez kontrolowane dodawanie dodatków tworzywa mogą być dostosowywane do konkretnego zastosowania. Można za ich pomocą na przykład poprawić właściwości mechaniczne tworzyw czy podnieść ich przewodność elektryczną lub cieplną. Dodatki do tworzyw mogą jednak powodować, w zależności od formy i ilości, problemy w procesie przetwórstwa, np. związane z utrudnionym płynięciem uplastycznionego tworzywa.
Może to z prowadzić do zwiększenia ciśnienia w cylindrze ślimaka lub w formie, w najgorszym zaś razie może spowodować zatrzymanie się uplastycznionej masy, powodując duże utrudnienia w procesie produkcyjnym. Wpływa to oczywiście na wzrost kosztów produkcji, dlatego też kluczowa dla przetwórców jest możliwość przewidzenia takiej sytuacji.
Celem badań podjętych przez naukowców IKT jest wyjaśnienie przyczyn spadku współczynnika płynięcia oraz przeanalizowanie zależności między formą a ilością dodatków oraz sił oddziałujących między rozmaitymi dodatkami. Dzięki lepszemu zrozumieniu tych zagadnień możliwe będzie lepsze prognozowanie, a także osiągnięcie zwiększonej efektywności w zakresie stosowania dodatków i uniknięcie problemów występujących w przetwórstwie tworzyw modyfikowanych.
Możliwe oddziaływania między dodatkami w postaci kulistej: a) oddziałują bezpośrednio ze sobą, b) i c) oddziałują w połączeniu z polimerem przy zróżnicowanej sile oddziaływania