Pigmenty w procesie formowania obrotowego

Najtańszym i najbardziej elastycznym sposobem barwienia jest zmieszanie na sucho niewielkiej dawki pigmentu, zwykle mniej niż 0,4 proc. wagowo, z proszkiem naturalnym. Jest to bardzo popularna metoda uzyskiwania zabarwionego materiału. Należy jednak wiedzieć, że w większości wypadków dodanie pigmentu metodą mieszania na sucho powoduje zmniejszenie wytrzymałości i udarności formowanej części o ponad 50 proc. W ten sposób traci się naturalną plastyczność polietylenu, ponieważ drobne cząstki pigmentu pokrywają grubsze cząstki proszku polietylenowego i połączenie między cząstkami proszku jest zaburzone. Inną wadą mieszania na sucho jest tendencja pigmentów do „wyciekania” z tworzywa podczas formowania. Może to doprowadzić do poplamienia formy, co oznacza konieczność jej wyłączenia z produkcji do czasu oczyszczenia powierzchni.

Dołączanie pigmentu odbywa się przez łączne wytłaczanie pigmentu i polimeru, tak by powstała kolorowa granulka, która następnie jest mielona. Rezultatem jest o wiele bardziej trwałe związanie pigmentu z polimerem. Właściwości fizyczne materiału są zasadniczo zachowane. Możliwe jest także dołączenie pigmentu w dużych ilościach, co pozwala na stworzenie kolorów o wiele bardziej nieprzezroczystych lub „jednolitych”. Ogólne wrażenie estetyczne jest o wiele lepsze niż w przypadku mieszanek suchych, zwłaszcza jeśli chodzi o biel i odcienie pastelowe.

Czasami w procesie formowania proszek kolorowy rozcieńczany jest naturalnym proszkiem. Zmniejsza to ogólny koszt jednostkowy i może być skuteczne zarówno z punktu widzenia estetycznego, jak i zachowania właściwości fizycznych materiału. Należy jednak zachować ostrożność, ponieważ czasami metoda ta nie sprawdza się należycie. Niektóre rozrzedzone kolory wyglądają jak „cętkowane”, zwłaszcza biel i odcienie pastelowe. Ponadto materiały rozrzedzone mogą czasami mieć bardzo złe właściwości fizyczne.

Dołączenie pewnych pigmentów, niezależnie od metody mieszania, może radykalnie wpłynąć na formowalność polimeru w porównaniu z materiałem naturalnym. W szczególności odcienie niebieskie i zielone mogą zmniejszyć efektywne okno formowania polimeru o ponad 50 proc.

Co ciekawe, efekt ten wydaje się występować w takim samym stopniu przy stosowaniu kompozytu kolorów, jak i mieszanek suchych. Efektem ubocznym, również ujawniającym się przeważnie w przypadku odcieni niebieskich i zielonych, jest dużo większa podatność niektórych kolorów na kurczenie i wyginanie. Inne wady przetwarzania, powstające głównie z winy pigmentu, obejmują mostkowanie, nakłucia, zawirowania, nierówne powierzchnie wewnętrzne i wycieranie pigmentu.

Jak wiadomo barwienie jest procesem skomplikowanym. Najlepszą radą dla osoby zajmującej się formowaniem obrotowym jest wybieranie dostawcy materiału dysponującego takimi możliwościami technicznymi, które pozwalają na testowanie składu kolorów, zanim materiały barwione zostaną wyprodukowane w ilościach handlowych.