Prędkość obrotowa ślimaka i ciśnienie spiętrzania to jedne z parametrów technologicznych zachodzących przy przetwórstwie tworzyw.Wszelkie dane inżynieryjne i technologiczne udowadniają, że energia dostarczona przez ślimak powinna stanowić około 80 proc. energii niezbędnej do równomiernego podniesienia temperatury zużywanej podczas przetwórstwa tworzyw. Grzałki dostarczają w tym względzie mniejszą część energii. Wynika stąd, że należy wziąć pod uwagę także konstrukcję i charakterystykę pracy ślimaka.
Maksymalna sugerowana prędkość obwodowa ślimaka wynosi 0,4 m/s dla polimerów niewzmocnionych. W przypadku tworzyw wzmocnionych włóknem szklanym prędkość obrotowa ślimaka powinna być znacznie mniejsza. Zaleca się, by prędkość obwodowa ślimaka nie przekraczała 0,15 m/s – taka wielkość pozwala ograniczyć do minimum zjawisko pękania włókien szklanych oraz zapobiegnie nadmiernemu zużyciu kanału ślimaka.
Zwiększenie prędkości obrotowej ślimaka ogólnego stosowania często kończy się spadkiem temperatury stopionego materiału. Ślimaki o głębokiej i krótkiej części dozującej mogą przy wysokich prędkościach obrotowych przetłaczać nieroztopione cząsteczki tworzywa. Aby jednak tego uniknąć należy stosować niewielkie ciśnienie spiętrzania. Wynikiem jego oddziaływania jest wymuszenie dodatkowej pracy ślimaka, której efektem może być pękanie włókien szklanych i pogorszenie własności mechanicznych gotowego detalu. Wzrost ciśnienia spiętrzania zwiększa natomiast wymieszanie stopionego polimeru przez ślimak, a to mogłoby stopniowo podnosić temperaturę i jednorodność stopionego tworzywa.
W sytuacji gdy stopione tworzywo ma niewysoką jakość, wyższe ciśnienie spiętrzania może zmniejszyć zawartość cząsteczek nieroztopionych jednakże nie wpływa to zasadniczo na jakość ciekłego tworzywa. Zaleca się jednak, aby przy przetwarzaniu wtryskowym tworzyw stosować najniższe możliwe ciśnienie spiętrzania, zapewniające tym samym dobrą jakość stopionego tworzywa.
Zazwyczaj konieczne jest także obniżenie ciśnienia stopionego tworzywa w celu uniknięcia jego wycieku przez dyszę. Dzięki dekompresji uniknąć można wyciekaniu tworzywa z dysz w formach z gorącymi kanałami doprowadzającymi oraz możliwe jest wstrzymanie odgazowania. Zbyt duże obniżenie ciśnienia może doprowadzić do zassania powietrza przez dyszę, a to z kolei może być przyczyną utlenienia materiału, które następnie objawi się jako odbarwienie wypraski. Innym efektem może być wtryśnięcie zakrzepłego tworzywa w następnym cyklu pracy, prowadzące do powstania defektów powierzchniowych, osłabienia i odchyłek masy wypraski.
Wykorzystano materiały firmy DuPont.
