Wady powierzchniowe wyprasek - różnice w połysku
Najczęstszymi parametrami wpływającymi na połysk (oprócz stopnia gładkości powierzchni gniazda) są: temperatura ścianki narzędzia, temperatura wtryskiwanej masy plastycznej, ciśnienie docisku, czas docisku, homogeniczność plastycznej masy oraz moment przełączenia z fazy wtrysku na docisk.
Zazwyczaj podniesienie temperatury gniazda zmniejsza różnice w połysku otrzymanej kształtki. Podobnie, korzystnie wpływa podniesienie temperatury wtryskiwanej masy plastycznej.
Jednocześnie trzeba pamiętać o temperaturowych zaleceniach producenta tworzywa, aby nie doprowadzić do jego rozkładu. Jednak w niektórych przypadkach (powierzchnie strukturalne) podnoszenie temperatur nie daje pożądanych efektów, a wręcz przeciwnie. Czasem ważniejsze okazuje się równomierne ogrzanie narzędzia. Ustalenie odpowiednich temperatur w narzędziu oraz utrzymanie odpowiedniej szybkości obrotu ślimaka lub ciśnienia uplastycznienia wpływa na homogeniczność wtryskiwanej masy. Zwiększając te parametry otrzymamy większą jednorodność tworzywa, co może istotnie zmniejszyć różnice w połysku.
Wzrost ciśnienia docisku przy formowaniu wypraski zapewnia lepsze odwzorowanie faktury powierzchni formy gniazda na kształtce i lepszą precyzję. Stosując gładsze powierzchnie uzyskamy większy połysk. Natomiast docisk powinien trwać aż do momentu zestalenia stopu w przewężce. Czas ten może być określony, np. metodą wagową, w której w wyniku wydłużania czasu docisku otrzymamy zbliżoną wagę wypraski. Ważnym parametrem jest też optymalny moment przełączenia z fazy wtrysku (wypełnianie) na docisk przy jednoczesnej regulacji szybkości wtrysku.
Może okazać się, że mimo poczynionych wysiłków i zmiany powyższych parametrów, powierzchnia otrzymywanych wyprasek nadal będzie wykazywać nierównomierny połysk. Wówczas należy się zastanowić nad zmianami konstrukcyjnymi narzędzia lub zmianą rodzaju zastosowanego tworzywa i dodatków.
Wykorzystano materiały pochodzące z konferencji Spotkanie Praktyków Przetwórców Tworzyw Sztucznych 2008, która odbyła się we Wrocławiu i była organizowana przez firmę Dopak i Politechnikę Wrocławską. Tekst powstał na podstawie materiałów firmy Krauss-Maffei opracowanych we współpracy z Kunststoff Institut Lüdenscheid.
