Przy przetwórstwie tworzyw poliamidowych metodą wtrysku warto zwracać uwagę na szereg czynników, z których jednym z ważniejszych jest temperatura.Temperatura stopionego tworzywa poliamidowego powinna być mierzona bezpośrednio w ciekłym polimerze być regularnie sprawdzana podczas pracy wtryskarki w celu upewnienia się, że mieści się w zalecanych granicach.
Jeśli chodzi o rozkład temperatur w cylindrze, to w tym wypadku temperatura stopionego tworzywa oraz jej równomierny rozkład w ślimaku uzależniony jest od nastaw temperatury cylindra, konstrukcji ślimaka i czasu przebywania tworzywa w cylindrze. By wszystko przebiegało bez zakłóceń należy zapewnić niezależne sterowanie temperaturą wszystkich trzech stref cylindra. Także temperatura dyszy musi być niezależnie kontrolowana. Ponieważ istnieją różne konstrukcje ślimaków, maszyn i cylindrów, dlatego nie jest możliwe wskazanie przebiegu temperatury uniwersalnej dla wszystkich przypadków.
Temperatura w strefie leja zasypowego ma duże znaczenie i musi być utrzymywana przy pomocy prawidłowo umieszczonego systemu chłodzenia w przedziale 70-90 st. C, co ma zapobiec tworzeniu się mostków tworzywa i jego przegrzewaniu.
W przypadku poliamidów wzmocnionych włóknem szklanym, rozkład temperatur w cylindrze może zmniejszyć długość włókien w produkowanych detalach zwłaszcza jeżeli ustawienie regulatora tylnej strefy jest zbyt niskie. Ponadto w momencie pojawienia się dużych momentów obciążających wzrasta czas cofania ślimaka.
Obniżenie temperatury krytycznej w strefie tylnej zmniejsza średnią długość włókien szklanych, a tym samym powoduje spadek udarności, wytrzymałości na zrywanie oraz wytrzymałości na zginanie. Najbardziej spada jednak udarność detali.
Zalecaną minimalną temperaturą strefy tylnej dla poliamidu 66 wzmocnionego włóknem szklanym jest 290 st. C. Nadmierny wzrost tej temperatury może spowodować przedwczesne stopienie się polimeru, sklejanie granulek i nieprawidłowe podawanie tworzywa.
Podczas wtryskowego przetwarzania poliamidów wzmocnionych włóknem szklanym wysokie temperatury w tylnej strefie cylindra należy stosować w kilku celach. Najważniejsze z nich to zwiększenia prędkości ruchu wstecznego ślimaka, zmniejszenia uszkodzeń włókien szklanych, zmniejszenia potencjalnych problemów związanych ze zużyciem części spowodowanych tarciem pomiędzy nieroztopionymi cząstkami a ślimakiem lub cylindrem. Ostatni z tych celów to zmniejszenie momentów obciążających ślimak, a tym samym zapobieżenie zatrzymania się ślimaka lub jego uszkodzenia przy krótkich cyklach pracy.
Osobnym zagadnieniem jest temperatura dyszy. Dysza powinna działać wyłącznie jako rura transportująca stopione tworzywo i nie powinna wpływać na jego temperaturę.
Temperaturę samej dyszy należy jednak tak wyregulować, by tworzywo w niej nie zastygało ani z niej nie kapało. W celu uzyskania optymalnych warunków dysza powinna posiadać odrębny sterownik połączony z punktem pomiaru leżącym w pobliżu przepływu tworzywa.
Przy stosowaniu standardowych otwartych dysz zaleca się przyjęcie tylko kilkumilimetrowego obszaru dekompresji zapobiegającego wyciekaniu tworzywa. W przypadku długich dysz konieczne może być wprowadzenie drugiej, niezależnie sterowanej, grzałki. W sytuacji takiej jedną grzałkę umieszcza się z przodu dyszy, zapobiega ona krzepnięciu oraz wyciekaniu tworzywa, drugą z tyłu dyszy i ma ona za zadanie utrzymanie stałej temperatury w dyszy.
Wykorzystano materiały firmy DuPont.
