W przeszłości w druku offsetowym prowadzonym na foliach z tworzyw sztucznych stosowano najczęściej farby drukarskie, których środki wiążące bazują na olejach mineralnych. Jednakże na przestrzeni ostatnich lat wymagania lepszej wydajności doprowadziły do tego, że lepszą alternatywą dla farb olejowych jest technologia UV. Dlatego warto poznać innowacje w dziedzinie obu tych typów farb drukarskich.Coraz częściej w przemyśle opakowaniowym i poligraficznym, zwłaszcza w technikach offsetowych, stosowane są substraty syntetyczne, takie jak folie z tworzyw sztucznych. Wymagania dla dobrej farby offsetowej przeznaczonej do tych zastosowań to przede wszystkim dobra zadrukowalność, polepszenie właściwości transportowych dla coraz szybciej pracujących maszyn drukujących oraz pewna przyczepność i odporność na zadrapania na niechłonych podłożach drukowych. W przeciwieństwie do większości substratów papierowych i kartonowych typowe folie z tworzyw sztucznych posiadają taką strukturę powierzchni, która nie pozwalana wsiąkanie farb drukarskich.
Pomoc w suszeniu i przyczepności przez odfiltrowanie substratu jest niemożliwa. Poza tym obecność zwilżaczy redukuje w przypadku farb olejowych proces suszenia.
Kluczowym czynnikiem jest więc wyważony balans farbowo-wodny, wpływający na schnięcie farb. Dla substratów syntetycznych, takich jak folie z tworzyw sztucznych stworzono specjalne farby olejowe, spełniające szczególne wymagania techniczne co do jakości produktu poligraficznego. Jednakże z farbami olejowymi bardzo trudno jest uzyskać dobry kompromis między szybkością schnięcia, bezpieczeństwem stosu, przyczepnością i odpornością na ścieranie. Dlatego zaleca się wykorzystanie takich zalet utwardzania UV, jak natychmiastowe utwardzanie warstwy farby, niewielki wpływ ilości zwilżacza oraz szybka dostępność do dalszej obróbki.
Przy wprowadzaniu farb UV do przemysłu poligraficznego i opakowaniowego głównymi punktami krytycznymi było ich bezproblemowe zachowanie w druku offsetowym oraz jakość przyczepności. Dzięki nowym surowcom i innowacyjnym formułom farbowym obie te właściwości udało się z wyeliminować.
Powierzchnia nie chłonnych podłoży drukowych, jak folii z tworzyw sztucznych, nie wchłania środków nawilżających. Farby UV pierwszych generacji miały ze względu na zbyt duże wchłanianie zwilżaczy i związaną z nim utratę ciągłości oraz tendencję do pozostawania na wałkach drukujących, płytach. Dzięki optymalizacji balansu farbowo-wodnego uzyskano poprawę zadrukowalności farb. Farby nowej generacji wykazują dzięki zoptymalizowanemu wchłanianiu i oddawaniu roztworu nawilżającego o wiele większą rozpiętość między granicą wilgotności, a granicą tonalności.
