Stowarzyszenie PlasticsEurope oraz austriacka agencja Denkstatt przygotowały prognozę szacunkowego bilansu węglowego dla całego rynku wyrobów z tworzyw sztucznych na 2020 r. Jednocześnie obliczyły go za rok 2007 r.Bilans węglowy definiowany jest przez autorów raportu jako ilość gazów cieplarnianych, których emisji udało się uniknąć w wyniku korzystnych cech tworzyw sztucznych związanych z fazą ich użytkowania oraz odzysku. Jest to ilość gazów cieplarnianych podzielona przez ilość gazów cieplarnianych wyemitowanych w fazie produkcji tworzyw sztucznych. Obydwie wielkości są wyrażone jako równoważnik dwutlenku węgla.
Taki bilans węglowy określono dla całego rynku wyrobów z tworzyw sztucznych w państwach Unii Europejskiej oraz Szwajcarii i Norwegii w 2007 r., jako odpowiadający sytuacji obecnej. Ponadto, podano również przewidywany bilans węglowy dla 2020 r., który oparto na przewidywanych kierunkach rozwoju w poszczególnych obszarach zastosowań tworzyw sztucznych. Pokazano to w poniższej tabeli.
Zaprezentowano w niej przede wszystkim bilans węglowy całego rynku wyrobów z tworzyw sztucznych w Unii Europejskiej i Szwajcarii oraz Norwegii w 2007 r. oraz prognozę na 2020 r. z podziałem na emisję gazów cieplarnianych w fazie produkcji oraz w fazie odpadu, jak również szacunkowe zakresy korzyści w fazie użytkowania (wartości ujemne), płynące z zastosowania produktów z tworzyw sztucznych. W ostatniej linijce przedstawiono stosunek ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w fazie użytkowania oraz odzysku do emisji tych gazów w fazie produkcji.
Autorzy raportu zastrzegli przy okazji, że należy zauważyć, iż lista przykładów korzystnego z punktu widzenia bilansu węglowego zastosowania tworzyw sztucznych jest niekompletna - obejmuje ona te obszary, w których korzyści udało się do tej pory skwantyfikować. W 2007 r. szacunkowe korzyści płynące z zastosowania tworzyw sztucznych były 5-9 razy wyższe niż emisja gazów cieplarnianych w fazie produkcji i odzysku.
W 2020 r. takie szacunkowe korzyści związane z fazą użytkowania mogą być 9-15 razy większe niż przewidywany poziom emisji w fazie produkcji i zagospodarowania odpadów. Oznacza to, że korzyści osiągane w fazie użytkowania tworzyw sztucznych zdecydowanie przewyższają poziom emisji generowanej w fazie produkcji, jeżeli bilans węglowy obliczany jest dla całego rynku wyrobów z tworzyw sztucznych. Poziom korzyści wynikających z fazy użytkowania jest oczywiście różny w zależności od poszczególnych obszarów zastosowań.
Potencjał tworzyw sztucznych do dalszego ograniczania emisji gazów cieplarnianych będzie w przyszłości wzrastał. Głównym czynnikiem przyczyniającym się do jeszcze większych korzyści dla ogólnego bilansu węglowego, a wynikający z fazy użytkowania tworzyw sztucznych, będą politycznie określone cele strategiczne zmierzające do ograniczenia zużycia energii i emisji gazów cieplarnianych w sektorze budowlanym i motoryzacyjnym oraz do zwiększenia udziału energii produkowanej ze źródeł odnawialnych, zgodnie z planem działań UE, dotyczącym energii i zmian klimatycznych do 2020 r.
Ponadto, zastosowanie tworzyw sztucznych do ochrony zapakowanych w nie produktów - w szczególności żywności - oraz w celu zastąpienia mniej wydajnych energetycznie i pod względem emisji gazów cieplarnianych materiałów, jeszcze bardziej przyczyni się do zwiększenia roli tworzyw sztucznych w ograniczaniu emisji gazów cieplarnianych w całej Europie.
