Polscy naukowcy opracowali innowacyjne celulozowe materiały opakowaniowe do żywności z antymikrobiologicznie aktywną powłoką.Projekt realizowany przez badaczy z Zakładu Opakowalnictwa i Biopolimerów Zachodniopomorskiego Uniwersytetu Technologicznego w Szczecinie jest działaniem pionierskim na krajowym rynku opakowaniowym. O potencjale opracowanej technologii może świadczyć fakt współfinansowania jej w ramach projektu ramowego Unii Europejskiej - Sustainpack.
Przeprowadzone badania wskazały na pozytywny wpływ opakowania celulozowego w układzie tektura/lateks/chitozan na takie produkty spożywcze jak wędliny suche oraz ryby wędzone. Niemniej jednak niewystarczające właściwości barierowe dyskwalifikują użycie opracowanego systemu do pakowania sera żółtego lub chleba razowego. Opakowania wykonane z opracowanego materiału stanowić mogą jednak alternatywę dla opakowań z tworzyw sztucznych, zwłaszcza w aspekcie ekologicznym.
Przeprowadzone w ramach projektu badania wykazały, że materiały celulozowe z powłoką chitozanową mogą potencjalnie zostać użyte do pakowania żywności o przedłużonym okresie trwałości, jak również o krótkim okresie trwałości, pod warunkiem, że ubytek wody nie dyskwalifikuje jakości produktu spożywczego.
Powłoki chitozanowe zapewniają bazowemu materiałowi bardzo dobre właściwości barierowe względem tłuszczu oraz tlenu, jednakże barierowość względem pary wodnej nie jest wystarczająca do przechowywania w opakowaniach wykonanych z powlekanego materiału wyrobów spożywczych, w których istotne jest zachowanie dużej wilgotności.
Z drugiej strony powłoka chitozanowa na materiale celulozowym wykazuje ograniczoną dyfuzję substancji aktywnej antymikrobiologicznie, na tyle że skuteczność antymikrobiologiczna powłoki ograniczona jest do działania miejscowego. Powłoka wykazuje aktywność jedynie w bezpośrednim kontakcie z produktem skażonym mikrobiologicznie.
Głównym materiałem wykorzystanym w badaniach po wstępnym procesie doboru składników był otrzymany w Zakładzie Opakowalnictwa i Biopolimerów oligomer chitozanu. Do modyfikacji powierzchniowej stosowano tekturę firmy Stora Enso. Dodatkowo przeprowadzono próby modyfikacji podstawowego składnika powłoki tj. chitozanu za pomocą plastyfikatorów pochodzenia naturalnego oraz otrzymywanych syntetycznie.
