W trzecim kwartale 2017 roku próby zakończono w mieście Depok w prowincji Jawa Zachodnia. W wyniku zmieszania 3,5 tony metrycznej odpadów z tworzyw sztucznych z asfaltem powstała droga o długości 1,8 kilometra, której całkowita powierzchnia wyniosła 9 781 metrów kwadratowych.
Pod koniec kwietnia Ministerstwo Robót Publicznych poinformowało, że do budowy 9 kilometrowej drogi wokół lotniska na wyspie Komodo zostanie wykorzystana mieszanka asfaltowo-tworzywowa.
- Do wykonania 1 km drogi o szerokości 7 m i grubości 4 cm, potrzebujemy 4 ton odpadów tworzywowych, więc do budowy całego odcinka wykorzystamy 36 ton - wyjaśnił Sumadilaga.
3 lipca 2018 r. na terenie największego indonezyjskiego koncernu petrochemicznego PT Chandra Asri Petrochemical Tbk (CAP) w Cilegon, w prowincji Banten położonej na zachodnim krańcu wyspy Jawa, rozpoczęto układanie drogi z mieszanki asfaltowo-tworzywowej o powierzchni 6 372 m2. W tym konkretnym przypadku mieszanka nazwana Asfalt Plastic zawierała ok. 5 - 6% rozdrobnionych odpadów HDPE.
Prowadzone przez Agencję Badań i Rozwoju w Ministerstwie Robót Publicznych badania wykazują, że dodatek składnika plastycznego do mieszanki asfaltowej może zwiększyć odporność na deformacje asfaltu, zmniejszając jego podatność na pękanie i zwiększając trwałość nawierzchni.
Jak wyjaśnił Luhut Binsar Pandjaitan, wykorzystanie polimerów do budowy drogi może obniżyć koszt jej budowy i utrzymania o 7 do 10%. - W przyszłości musimy zaangażować inwestorów w ten projekt, tak aby w działania związane z redukcją tworzyw sztucznych zaangażowało się więcej podmiotów prywatnych - dodał Pandjaitan.
Nie brak jednak sceptyków twierdzących, że zalety budowy takich dróg są sztucznie zawyżane, podczas gdy problem podstawowego nadmiernego zużycia jednorazowych tworzyw sztucznych nadal pozostaje nierozwiązany. Niektórzy ekolodzy obawiają się też, że drogi z tworzyw sztucznych mogą powodować przenikanie mikroplastików i niebezpiecznych substancji chemicznych do ekosystemu.
Jako że Indonezja ogłosiła plany pójścia w ślady Indii, lokalni działacze tacy jak David Sutasurya, dyrektor YPBB - Fundacji Rozwoju Biotechnologii (Yayasan Pengembangan Biosains dan Bioteknologi (YPBB), nawiązali kontakt ze swoimi indyjskimi kolegami.
Według Sutasuryi indyjscy działacze zwrócili uwagę na szereg niedociągnięć w procesie realizacji planów budowy dróg. I tak, początkowo mieszanka asfaltowo-tworzywowa promowana była w Indiach jako alternatywne rozwiązanie dla odpadów tworzyw sztucznych, które w przeciwnym razie zostałyby zmarnowane. W rzeczywistości zaś indyjskie normy jakości dotyczące dróg wymagają stosowania tylko LDPE i HDPE - tworzyw i tak już poszukiwanych do recyklingu. Tymczasem inne materiały, takie jak wielowarstwowe laminaty powszechnie używane do produkcji opakowań, nadal pozostają na składowiskach.
