Przedstawiamy dwa przykłady związane z procesami technologicznymi charakterystycznymi dla branży tworzyw sztucznych. Wprowadzenie obydwu omawianych w artykule rozwiązań oznaczało dla przeprowadzających je zakładów możliwość zaoszczędzenia energii, a co za tym idzie szansę na zainwestowanie idących na nią pieniędzy w całkowicie inny, bardziej opłacalny sposób.Jak dobrze wiadomo największe zużycie energii w branży tworzyw sztucznych związane jest ze stosowaniem wtryskarek. Tworzywa z grupy termoplastów w temperaturze zbliżonej do pokojowej zachowują swój kształt i rozmiary, a po podgrzaniu do odpowiedniej temperatury, zwykle w granicach 60 – 150 st. C, stają się plastyczne i dają się formować na wyroby o dowolnych kształtach.
Po ostygnięciu termoplastu ponownie stają się ciałami sztywnymi lub elastycznymi i zachowują im nadany kształt. Termoplasty topiąc się nie ulegają żadnej reakcji chemicznej, a przejście z powrotem w ciało stałe następuje wskutek oziębienia. Proces zmiękczania termoplastów przez ogrzanie i zestalanie przez ochłodzenie można powtarzać wielokrotnie.
W pomieszczeniach do przeróbki tworzyw sztucznych występują znaczne zyski ciepła. W celu zmniejszenia energochłonności utrzymania obiektów należy zatem wykorzystywać ciepło z powietrza usuwanego z hali do np. nieodzownego w przetwórstwie tworzyw sztucznych procesu suszenia tworzywa lub suszenia z jednoczesnym odwilżaniem, tzw. obieg zamknięty.
Niektóre występujące przy produkcji odpady można wykorzystywać w procesie spalania do wytwarzania energii cieplnej.
Oto jeden z przykładów takiego rozwiązania. Pewna firma jest zakładem produkcji materiałów z tworzyw sztucznych. Z powodzeniem zrealizowała projekt polegający na wykorzystaniu odpadów poprodukcyjnych.
Jaki był w tym przypadku zakres przeprowadzonych działań i osiągnięte efekty?
Zakład produkował rocznie około 500 ton odpadów poprodukcyjnych, które nadawały się do zagospodarowania, ale mimo tego były wywożone na składowisko odpadów.
Części palne w odpadach poprodukcyjnych stanowiły 60,7 proc. Po uwzględnieniu wilgoci w odpadach, ich wartość opałowa wynosiła około 24 MJ/kg, co stawiało je w rzędzie paliw wysokokalorycznych nadających się do utylizacji termicznej z wykorzystaniem ciepła lub energii chemicznej dla potrzeb zakładu.
W celu wykorzystania odpadów wywożonych na składowisko została więc przeprowadzona w zakładzie analiza możliwych technologii utylizacji termicznej.
Rozważono następujące technologie: odgazowanie, zgazowanie, a także spalanie.
