Kontrola jakości sproszkowanego granulatu

Dla sproszkowanego granulatu istnieją trzy podstawowe testy kontrolne, które powinny być przeprowadzane regularnie. Warto je znać, zwłaszcza wtedy, gdy ma się do czynienia z prowadzeniem produkcji proszków polietylenowych.

Nowoczesne maszyny przeznaczone do proszkowania oferują zazwyczaj łatwą regulację kluczowych parametrów i automatyczny system kontroli procesu, który powinien utrzymywać urządzenie „według wskazań” w kategorii temperatury w komorze młyna. Jak wiadomo, najlepsza jakość proszku zostanie osiągnięta wtedy, gdy utrzymana będzie praca młyna w temperaturze najbardziej zbliżonej do maksymalnej temperatury pracy urządzenia dla wskazanego produktu. Jednak taka maksymalna temperatura jest ustalana na podstawie metody prób i błędów.

Warto wiedzieć, że zanim uda się osiągnąć powtarzalność uzyskiwanej jakości produktów i produkcji proszku, to praca młyna według optymalnych parametrów operacyjnych wymaga czasu. Jednakże bardzo sensowne jest regularne sprawdzanie jakości proszku. Dobrą wiadomością jest to, że może to zostać ustanowione na podstawie kilku stosunkowo prostych testów kontrolnych. Istnieją trzy podstawowe testy kontrolne dla oceny jakości sproszkowanego granulatu, które powinny być przeprowadzane regularnie.

Pierwszy test to wskaźnik suchego przesypu. W tym badaniu stugramowa próbka jest ostrożnie przesypywana do lejka o standardowych wymiarach. Dla celów badania dolny otwór lejka musi być chwilowo zamknięty przez zablokowanie. Następnie usuwa się blokadę i mierzy czas, w którym ilość proszku całkowicie wysypie się z lejka. Im szybszy czas opróżniania, tym lepsza jakość proszku. Ten prosty test daje rzetelne wyniki pod warunkiem, że zostanie spełnionych kilka ważnych środków ostrożności. Należy przede wszystkim upewnić się, że przed przeprowadzeniem analizy sproszkowana próbka została schłodzona. Jeśli tak, to wówczas ciepły proszek będzie przesypywał się wolniej niż chłodny. Konieczne trzeba też unikać jakichkolwiek uszkodzeń na wewnętrznej stronie lejka. Badanie sugeruje bowiem, że taka wada może w znaczny sposób wpłynąć na rezultat testu.

Drugi test kontrolny związany jest z zagadnieniem ciężaru objętościowego. W tym badaniu należy napełnić proszkiem zwykłą filiżankę. W kolejnym etapie ilość proszku musi zostać wyrównana i potem zmierzona. Po odjęciu wagi pustej filiżanki łatwo można obliczyć ciężar objętościowy proszku. Generalnie, im wyższy ciężar objętościowy, tym lepsza jakość proszku. Tak jak w pierwszej próbie, tak i teraz należy sprawdzić, czy próbka została schłodzona przed przetestowaniem. Ważne jest, aby przy każdym teście napełniać filiżankę w ten sam sposób, to jest wsypywać do niej proszek ze stałej, takiej samej wysokości.

Trzecim typem badania jest tzw. analiza sitowa. Próbka zazwyczaj stugramowa przesypywana jest na najgrubszym sicie z kilkoma ekranami o różnych wielkościach siatki sita. Sito wibruje lub jest uderzane przez określony czas przez standaryzowane urządzenia. W dalszej kolejności drobiny pozostające na każdym z sit są określane przez ważenie. Producenci proszku posiadają swoje indywidualne specyfikacje dotyczące rozmieszczenia wielkości cząstek. Jednakże wszystkie one mają tendencję do wymogu limitów wielkości maksymalnej, powyżej których nie ma większych cząstek. Zazwyczaj jest to 600 mikronów dla normalnego proszku.

Łatwo jest także przeprowadzić pobieżny test na wydajność, który jest kolejnym wskaźnikiem stabilnej pracy według właściwych warunków procesowych. W tym celu ustawia się pojemnik pod rurą otworu wylotowego i mierzy, ile proszku nazbiera się w ciągu określonego czasu.

Ważną rzeczą jest, aby ustanowić rozsądną częstotliwość testów i ją utrzymywać. Firmy zajmujące się handlowo proszkami, ustalają ją np. co pół godziny. Wiele własnych fabryk przemiałowych stosuje znacznie dłuższe odstępy pomiędzy testami: całkiem powszechne jest np. prowadzanie testów jeden raz podczas zmiany produkcyjnej. Wszystko zależy jednak od tego, jak ważna jest końcowa jakość odlewanych elementów.

Warto pamiętać przy tego typu działalności o wymaganiach konserwacyjnych. Młyn jest urządzeniem złożonym i potrzebne jest rozsądne działanie przy jego konserwacji, zarówno mechanicznej jak i elektrycznej. Nawet, jeśli dokonuje się proszkowania tylko jednego tworzywa, to należy regularnie rozmontowywać system proszkujący. Tworzywo może się bowiem zbierać w rurach, sitach, odpływach i innych elementach urządzenia. Bez regularnego czyszczenia może powodować usterki w funkcjonowaniu urządzenia. By tego uniknąć zalecane jest zatem regularne czyszczenie urządzeń.

Wykorzystano materiały Stowarzyszenia Formowania Rotacyjnego na Europę Środkową i Wschodnią.