Gorąca płyta, metoda wibracyjna, metoda obrotowo – tarciowa, metoda ultradźwiękowa, to najpopularniejsze metody łączenia detali z tworzyw termoplastycznych.Każda z wymienionych technologii ma obszary zastosowań, w których jest niezastąpiona i niezawodna. Istnieje jednak szeroki przedział, w którym wybór technologii będzie zależał od konstrukcji samych detali. Każda technologia stawia bowiem detalom wymagania konstrukcyjne, umożliwiające uzyskanie dobrych rezultatów zgrzewania. Cykl przygotowania produkcji jest bardzo kosztowny, ważnym jest więc, aby decyzję o sposobie łączenia detali podjąć już na etapie projektowania detali. Dzięki temu uniknie się przerabiania form wtryskowych i możliwe stanie się uzyskanie niezawodnej produkcji w procesie zgrzewania.
Zdarza się, że wymogi konstrukcyjne, funkcjonalne lub estetyczne wymuszają kształt detalu, a wtedy projektant ma bardzo ograniczone pole manewru. Są to jednak dość odosobnione przypadki. Poniżej przedstawiono przykład standardowej analizy przy wyborze technologii łączenia detali.
Zamknięta pusta przestrzeń wymusza złożenie go z dwóch części i zgrzanie. Połączenie musi być bowiem szczelne. Przy zwyczajowym podejściu konstrukcyjnym, detal zostałby podzielony zgodnie z przekrojem A-A. Jeżeli chodzi o wymienione technologie łączenia byłby to jednak najmniej trafny wybór.
Należy pamiętać, że każda z tych technologii wymaga unieruchomienia jednego z detali w kowadle (podstawie, podporze). Co więcej powinno to być pozycjonowanie pewne i stabilne. Drugi z detali w ten czy inny sposób jest więc ruchomy względem pierwszego. Detale w cyklu łączenia zawsze są do siebie dociskane, czasami odbywa się to ze znacznymi siłami. Ponadto też powinny być dobrze pozycjonowane względem siebie. Przy podziale w płaszczyźnie A-A każdy z detali ma znaczną wysokość, z kolei obłe kształty podnoszą koszt kowadła, a wymóg łatwego wkładania i wyjmowania detalu powoduje, że utrudnione jest jego dobre podparcie, tak żeby płaszczyzna styku detali była równomiernie sztywna na całym jej obwodzie.
Pierwszym krokiem będzie w tym przypadku dobór technologii zgrzewania ze względu na wielkości detalu. Na ogół, gdy którykolwiek z wymiarów znacznie przekracza 200 mm należy się zastanowić nad zgrzewaniem gorącą płytą.
Dla innych prezentowanych technologii gabaryty przekraczające 200 mm, są już blisko górnego przedziału ich możliwości i jakkolwiek stosowanie ich jest możliwe, to będzie to jednak proces utrudniony, a koszty jego realizacji będą lawinowo rosły.
