Amerykańskie Stowarzyszenie do spraw Testów i Materiałów (ASTM - ang. International American Society for Testing and Materials) z siedzibą West Conshohocken w Pensylwanii jest organizacją normalizacyjną, opracowującą i publikującą w sposób dobrowolny normy mające zasięg międzynarodowy. Są to normy o charakterze technicznym, z przeznaczeniem dla szerokiej gamy materiałów, produktów, systemów, akcesoriów i usług. Na całym świecie obecnie obowiązuje ponad 12 tys. norm ASTM.
Wprowadzenie
ASTM zostało utworzone w 1898 r. przez grupę naukowców i inżynierów. Pierwszym zadaniem, zakończonym sukcesem, było opracowanie normy dla stali, konkretnie dla szyn kolejowych. ASTM kilkukrotnie zmieniało nazwę. Pierwotnie nazywało się "American Society for Testing Materials", następnie "American Society for Testing And Materials", później "ASTM International". Obecnie ASTM International posiada biura w wielu państwach na świecie, m.in. w Belgii, Kanadzie, Chinach, Peru, Stanach Zjednoczonych. Dwa lata temu, w 2022 r., Europejski Komitet Normalizacyjny (CEN) i ASTM International zawarły porozumienie o współpracy technicznej. Aktualnie wszystkie normy ASTM są opracowywane i redagowane w ramach komitetów, te z kolei są tworzone na wniosek, gdy zachodzi realna i praktyczna potrzeba ich utworzenia.
Członkostwo w większości komitetów jest dobrowolne i inicjowane na wniosek członka. Uczestnicy w tym przypadku nie są ani mianowani, ani zapraszani, lecz podlegają swego rodzaju klasyfikacji i podziałowi funkcyjnemu na użytkowników, producentów, konsumentów, naukowców czy konsultantów. Od 2015 r. ASTM liczy ponad 30 tys. członków z ponad 140 krajów świata.
Normy ASTM mogą dotyczyć wielu kwestii biologicznych. Biorąc pod uwagę właściwości biobójcze, można dokonać ich klasyfikacji na takie, które dotyczą wyłącznie badań prowadzonych na szczepach bakteryjnych, grzybowych lub glonach.
Normy dotyczące bakteriobójczości i glonobójczości materiałów polimerowych
ASTM E2149 - Standardowa metoda testowa do określania aktywności przeciwdrobnoustrojowej środków przeciwdrobnoustrojowych w warunkach dynamicznego kontaktu (ang. Standard Test Method for Determining the Antimicrobial Activity of Antimicrobial Agents Under Dynamic Contact Conditions).
Norma ta jest używana do oceny aktywności przeciwdrobnoustrojowej materiałów polimerowych, które poddane są działaniu czynnika bakteriobójczego. Badanie odbywa się w warunkach dynamicznych, co oznacza, że badany materiał pozostaje w ciągłym kontakcie z zawiesiną bakteryjną o konkretnym stężeniu. Na początku mierzy się redukcję liczby bakterii po określonym czasie, co z kolei pozwala na ocenę skuteczności.
Norma ta jest przeznaczona głównie dla materiałów polimerowych stosowanych w medycynie, m.in. w opakowaniach, powierzchniach sprzętu medycznego, czy materiałach o wysokich wymaganiach higienicznych.
ASTM E2180 - Test dla hydrofobowych powierzchni antybakteryjnych (ang. Test for Hydrophobic Antimicrobial Surfaces).
Niniejsza norma ocenia aktywność środków bakteriobójczych, które są wbudowane w strukturę materiałów polimerowych lub posiadających charakter hydrofobowy. Przy użyciu tego testu mierzy się stopień, w jakim materiały mogą hamować wzrost mikroorganizmów na swojej powierzchni. Ten test stosuje się w przypadku materiałów takich jak: wykładziny podłogowe, farby, powłoki oraz różnego rodzaju elementy medyczne, które mają mieć długotrwałe użytkowanie.
ASTM D7907-14 - Standardowe metody testowe do określania skuteczności bakteriobójczej na powierzchni rękawiczek przeznaczonych do badań medycznych (ang. Standard Test Methods for Determination of Bactericidal Efficacy on the Surface of Medical Examination Gloves).
W przytoczonej normie za reprezentatywne mikroorganizmy uważa się: Staphylococcus aureus, Enterococcus faecalis, Pseudomonas aeruginosa, Klebsiella pneumonia. Czas kontaktu materiału z mikrobami odnosi się do minimalnego okresu, przez jaki produkt musi pozostawać w kontakcie z drobnoustrojami, aby wykazywał skuteczność. W normie zawarto dwie ilościowe standardowe metody oceny skuteczności bakteriobójczej na powierzchni rękawiczek medycznego przeznaczenia.
ASTM E3031 - Oznaczanie aktywności antybakteryjnej na powierzchniach ceramicznych (ang. Determination of Antibacterial Activity on Ceramic Surfaces).
Wspomniana metoda testowa obejmuje wstępne uwodnienie próbek ceramicznych przez 18-24 godziny przed właściwą procedurą testową. Mikroorganizmy, które zazwyczaj stosuje się w tym teście to: Staphylococcus aureus (ATCC 6538P), Klebsiella pneumoniae (ATCC 4352), Escherichia coli (ATCC 8739), Pseudomonas aeruginosa (ATCC 15442), Enterococcus hirae (ATCC 10541), Salmonella entercia (ATCC 10708), Candida albicans (MTCC 3017). Metoda podana w niniejszej normie stanowi standardową procedurę określającą skuteczność antybakteryjną powierzchni ceramicznych.
ASTM G29 - Test odporności na algi (ang. Test for Resistance to Algae).
Organizmami zwykle stosowanymi w tej metodzie są glony (algi) Oscillatoria sp. (sinice). Próbki dzieli się na takie, które są i nie są poddane obróbce. Testowy materiał jest zawieszany w słoikach zawierających zhomogenizowane sinice. Następnie słoje są inkubowane w dwóch środowiskach: w ciemności oraz w świetle przez 12 godzin. Co 3-4 dni słoiki są ponownie zaszczepiane zhomogenizowanymi sinicami. Po zakończeniu badania, w 14. dniu testu, próbki testowe (zarówno poddane obróbce, jak i niepoddane obróbce) są oddzielane i oceniane pod kątem wzrostu na nich glonów. Norma służy do oceny skuteczności powierzchni poddanych działaniu środków zapobiegających wzrostowi glonów.
