Nowe biodegradowalne, wielofunkcyjne komponenty otrzymane po chemicznym przetworzeniu odpadów glicerynowych, bez ich rozdzielania mogą znaleźć zastosowanie m.in. w branży tworzyw sztucznych.Jak przyznaje Stanisław Szczepaniak, szef firmy Inwex i jeden z twórców proekologicznych sposobów przetwarzania i zagospodarowania odpadów glicerynowych powstałych w produkcji estrów alkilowych kwasów tłuszczowych (biodiesla), wspomniane biodegradowalne, wielofunkcyjne komponenty otrzymane po chemicznym przetworzeniu odpadów glicerynowych, bez ich rozdzielania, mogą znajdować swoje zastosowanie głównie jako środki emulgujące, myjące, biobójcze, chelatujące, natłuszczające, inhibitujące, przeciwzatarciowe, przeciwzużyciowe, flotujące i inne.
Najszerszym obszarem ich wykorzystywania może być wykorzystanie ich jako środków powierzchniowo czynnych używanych m.in. przy produktach gospodarstwa domowego. W tym zakresie mogą być stosowane w środkach czyszczących do miękkich i twardych powierzchni np. do tworzyw sztucznych, metali, szkła, ceramiki.
Jeszcze innym obszarem ich użycia mogą być rozmaite związki antystatyczne w przemyśle tworzyw sztucznych. Chodzi tutaj przede wszystkim o tworzenie emulsji, polimerów perełkowych, pianek, mikrokapsli i pochodnych, a także o środki do oddzielania form na wtryskarkach, do barwienia tworzyw sztucznych i do antystatycznej obróbki tworzyw.
Kolejnym polem ich eksploatacji są inhibitory w przemyśle obróbkowym.
Omawiane biodegradowalne, wielofunkcyjne komponenty nadają się bowiem do zastosowania do i przy tworzeniu cieczy chłodząco - smarującej przy wiórowej i bezwiórowej obróbce metali, a także do środków oddzielających formę, wytwarzania niepalnych, ekologicznych olejów hydraulicznych i hartowniczych, past polerskich, wodozmywalnych olejów i smarów do tłoczenia i ciągnienia.
Dlaczego kwestia biopaliw jest tak istotna?
Oto bowiem występujący od dłuższego czasu wyraźny wzrost cen ropy naftowej, brak jej zapasów, a także perspektywa jej wyczerpania w ciągu najbliższych kilkudziesięciu lat, przyczynia się do wzrostu znaczenia wszelkich kwestii związanych z produkcją biopaliw.
Dla przykładu w Unii Europejskiej kładzie się duży nacisk na rozwój technologii produkcji paliw alternatywnych. Odpowiednie akty prawne określając minimalne ilości biopaliw, które muszą być wprowadzone do obrotu. Zakłada się, że w 2010 r. paliwa powinny zawierać 5,75 proc. biokomponentów, a w 2020 r. już 20 proc. W związku z powyższym w krajach UE prowadzone są prace związane z budową i rozbudową istniejących instalacji do produkcji biopaliw.
Biopaliwa do silników wysokoprężnych otrzymuje się z olejów roślinnych (głównie rzepakowego) metodą transestryfikacji triglicerydów alkoholami alkilowymi, najczęściej metanolem, w obecności katalizatorów kwaśnych i/lub alkalicznych (kwas siarkowy, wodorotlenek sodowy).
W naszym kraju kilkanaście proekologicznych sposobów przetwarzania odpadów gliceryny bez jej drogiego, skomplikowanego rozdzielania opracowała już kielecka firma INWEX. Przy pomocy jej metod otrzymuje się nawet kilkaset nowych produktów o unikalnych właściwościach fizyko-chemicznych przeznaczonych do użycia w wielu gałęziach przemysłu, min branży tworzyw sztucznych.
