Składowane odpady z wyrobów z PVC zasadniczo nie ulegają rozkładowi i zachowują się w znacznym stopniu neutralnie w stosunku do powietrza, gleby i wody. Makromolekuły w PVC nie ulegają rozkładowi przez mikroorganizmy. Inaczej sprawa wygląda z plastyfikatorami, które nie występują w rurach z PVC - U. Nie zachodzi depolimeryzacja, to znaczy rozkład makromolekularnego polichlorku winylu na toksyczny, monomerowy chlorek winylu. Z PVC nie mogą również ujść duże ilości chloru, ponieważ są one trwale związane w jego strukturze. Trudno ocenić możliwość wypłukania czysto fizycznie osadzonych stabilizatorów pod wpływem składników zawartych w odciekach wysypiskowych, ponieważ składniki tych odcieków są trudne do określenia. Badania wykazały, że wypłukiwanie, jeżeli w ogóle zachodzi, dotyczy cząstek osadzonych na powierzchni. W porównaniu z innymi, znajdującymi się na wysypisku odpadami, ryzyko stwarzane przez szkodliwe substancje zawarte w PVC jest znikome.
Spalanie odpadów zawierających PVC w spalarniach śmieci powoduje znaczne zwiększenie toksycznych emisji
Spalarnie odpadów, w których zachodzi termiczne wykorzystanie odpadów PVC, są wyposażone w nowoczesne układy obróbki gazów spalinowych, dzięki czemu powstające substancje szkodliwe mogą zostać oddzielone. Udział PVC w zanieczyszczeniu metalami ciężkimi jest dzisiaj nieznaczny, ponieważ praktycznie nie używa się już kadmu jako stabilizatora. Zawarte w śmieciach metale ciężkie, w większości niepochodzące z PVC, ulegają podczas spalania częściowo migracji i dostają się do strumienia gazów spalinowych. Wraz z innymi cząstkami pyłów zostają one jednak w 99% zatrzymane w urządzeniach odpylających.Ze względu na zawartość chloru i wskutek tego mniejszy udział węgla i niższą wartość opałową, ilość energii uzyskanej z PVC jest z jednej strony niższa, a z drugiej strony przy spalaniu powstaje chlorowodór, który w płuczkach przekształca się w kwas solny, następuje uwolnienie zastosowanych stabilizatorów i powstanie dioksyn. Ponieważ niezależnie od PVC nie można wykluczyć obecności halogenów (chlor albo fluor), każda spalarnia ma dzisiaj obowiązek posiadania wielostopniowych płuczek i filtrów dioksyn. Koszty oczyszczania powietrza odlotowego nie zależą w istotnym stopniu od PVC. Kwas solny, powstający w płuczkach z chlorowodoru, przechodzi do medium stosowanego w płuczkach i nie stanowi dodatkowego zagrożenia.
PVC zakłóca proces recyklingu
Pojęcie "recykling" trzeba traktować w sposób bardzo zróżnicowany. Odpady z PVC powstają nie tylko podczas produkcji, ale również po fazie użytkowania. Recycling zakładowy jest dzisiaj już w bardzo dużym stopniu zoptymalizowany. Nowoczesne technologie pozwalają na utrzymywanie liczby odpadów na niskim poziomie we wszystkich stadiach produkcji PVC. Odpady produkcyjne zostają wprowadzone ponownie bezpośrednio do procesu produkcyjnego i w ogóle nie są kierowane do strumienia odpadów.Dla potrzeb silnie zanieczyszczonych odpadów z PVC albo materiałów zmieszanych opracowano recykling surowcowy, w którym makromolekuły odpadów z tworzyw sztucznych zostają poddane rozkładowi za pomocą metod chemicznych lub termicznych na mniejsze jednostki, aż do monomerów i zostają odzyskane. Komponenty te mogą zostać następnie ponownie przekazane, (jako surowce wtórne), do przemysłu chemicznego. Z reguły przy wykorzystaniu surowcowym odpadów z PVC następuje odzysk chloru przez dechlorowanie i następnie wprowadzenie na rynek w postaci kwasu solnego albo chlorku sodu lub wprowadzenie do cyklu produkcyjnego chlorku winylu.
