Prezentujemy stanowisko Polskiego Związku Przetwórców Tworzyw Sztucznych w sprawie Oceny Wpływu Komisji Europejskiej dla wniosku ws. dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady, zmieniającej dyrektywę 94/62/WE w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych. Ocena Wpływu została wykonana przez BIO Intelligence Service (BIOIS, "Ocena wpływu opcji w celu redukcji zastosowania jednorazowych torebek foliowych na zakupy" z 12 września 2011 roku). Celem proponowanych przez KE zmian jest zmniejszenie zużycia lekkich toreb z tworzywa sztucznego. Zdaniem PZPTS, opracowanie to jest obecnie głównym źródłem nieścisłości i błędnych wyliczeń, które stanowią podstawę dla Dokumentu roboczego służb Komisji Europejskiej towarzyszącemu wnioskowi Komisji odnośnie dyrektywy zmieniającej dyrektywę 94/62/WE.
PZPTS wylicza szereg nieprawidłowości i nieścisłości zawartych w dokumencie roboczym służb Komisji. Po pierwsze, organizacja zauważa, że zawarte w dokumencie stwierdzenie: "Wspólnym czynnikiem w państwach członkowskich o niskim poziomie zużycia toreb z tworzywa sztucznego jest fakt, że torby nie są rozdawane bezpłatnie" oznacza, że wprowadzenie zakazu stosowania toreb plastikowych nie jest ani konieczne, ani proporcjonalne. Zdaniem PZPTS, środki cenowe są absolutnie wystarczające. Ponadto, PZPTS zauważa, że w omawianym dokumencie brakuje wyjaśnienia, dlaczego odstępstwa od art. 18 dyrektywy w sprawie opakowań byłoby konieczne oprócz środków cenowych.
Zdaniem PZTPS, BIOIS jest w błędzie, twierdząc, że jedna wykorzystana niebiodegradowalna plastikowa torba powoduje emisję 1,58 kg CO2. Wniosek jest oparty na danych Brytyjskiej Agencji Ochrony Środowiska, ale jak zauważa PZPTS, interpretacja brytyjskich badań jest błędna. W badaniu brytyjskim "jedna jednostka funkcjonalna" jest zdefiniowana jako "jednostka funkcjonalna jako jednostka pozwalająca na przeniesienie miesięcznych zakupów (483 pozycji) z supermarketu do domu w Wielkiej Brytanii 2006/07". W badaniu tym liczba toreb przypadających na torbę tworzącą tzw. jednostkę funkcjonalną jest zdefiniowany i dla lekkich toreb HDPE liczba ta wynosi 82,14 szt. W związku z tym, potencjał Ocieplenia Globalnego mierzony w ekwiwalencie CO2 dla torby HDPE w badaniu Agencji Środowiska UK wynosi 1,58 kg na jednostkę funkcjonalną, więc na 82,14 toreb, nie na jedną sztukę. Oznacza to, że dane BIOIS odnoszące się do emisji CO2 są rażąco przewartościowane - właśnie o współczynnik 82,14.
W dokumencie torby zostały podzielone na jednorazowe i wielokrotnego użytku. Dla torby wielokrotnego użytku obliczono średnią wagę 78,9 grama na sztukę. Tymczasem jest to poprawne wyliczenie dla toreb z tkaniny lub włókniny PP, ale nie dla toreb wielokrotnego użytku wykonanych z PE. Torby wielokrotnego użytku o grubości 50 mikronów ważą, w zależności od typu torby, w przybliżeniu 15-28 gramów. Oznacza to, że wszystkie obliczenia BIOIS są błędne, ponieważ rzeczywista waga stanowi tylko 25-30 proc. tego, co BIOIS zakłada.
Efektem tego jest fakt, że zużycie toreb w UE nie kształtowało się na poziomie 1,61 mln ton w 2010 roku, ale 750 tys. ton. To przekłada się na średnią zużycia 1,5 kg rocznie na mieszkańca w UE. W państwach członkowskich osiągających najlepsze wyniki (Austria, Niemcy) zużycie wynosi dziś tylko około 0,8 kg na osobę rocznie.
