Prace rozpoczęły się od przygotowania terenu, na którym stała nieczynna instalacja byłej Rafinerii Czechowice z nieznaną zawartością, która przed wyburzeniem musiała zostać dokładnie zinwentaryzowana.
- To była benedyktyńska praca, zważywszy na fakt, że nie zachował się żaden fragment oryginalnej dokumentacji. Należy pamiętać, że znajdujemy się wewnątrz terenu, który kiedyś był funkcjonującą rafinerią, a więc należało się liczyć z obecnością naziemnych i podziemnych, nie zawsze dobrze udokumentowanych, ale ciągle działających rurociągów i instalacji, które nie mogły ulec zniszczeniu - wspomniał Papiurek. Po czym dodał, że paradoksalnie to nie obszar instalacji podstawowej stanowi aktualnie wyzwanie - instalacja również z zachowaniem wymaganych stref bezpieczeństwa jest strukturą klarowną i zwartą. - Zdecydowaliśmy, aby w maksymalnym stopniu wyprowadzić poza strefę zagrożenia wszystkie instalacje pomocnicze (znaczną część obszaru instalacji stanowi strefa zagrożenia wybuchem) - zakończył Piotr Papiurek.
Ale taka lokalizacja ma też swoje niewątpliwe zalety. Wszyscy mamy świadomość, że absolutnie żadna instalacja nie może funkcjonować bez zabezpieczenia w prąd, wodę, i odbiór ścieków. Warto w tym miejscu przypomnieć, że instalacja powstaje na terenie przemysłowym, gdzie jeszcze nieco ponad dekadę temu funkcjonowała rafineria z pełnym uzbrojeniem terenu i zapleczem infrastrukturalnym. Spółka, która zaopatrywała tamten zakład we wszystko, co potrzebne było do „przemysłowego życia” nadal istnieje: wytwarza parę przemysłową, eksploatuje oczyszczalnię ścieków, jest dystrybutorem wody, gazu i energii elektrycznej. To duże ułatwienie i oszczędność czasu.
- W praktyce włączamy się, więc w istniejące magistrale przesyłowe, gdzieniegdzie musimy nieco skorygować ich przebieg, albo wybudować nową rozdzielnię energetyczną. Oczywiście nasze plany przewidują zapewnienie maksymalnego bezpieczeństwa operacyjnego, na przykład poprzez zaprojektowanie zasilania buforowego czy też awaryjnego generatora prądotwórczego – podsumował P. Papiurek.
Źródło: Polwax
