Gospodarcze wykorzystanie odpadów opakowaniowych może być prowadzone trojako: jako ponowne wykorzystanie, odzysk lub recykling. Jednak w Polsce odbywa się ono w ograniczonym zakresie - informuje Polska Koalicja Przemysłowa na Rzecz Opakowań Przyjaznych Środowisku Eko-Pak.Do celów opakowaniowych wykorzystywane są głównie tektura falista, papiery workowe, papiery makulaturowe oraz tektura pudełkowa. Odpady te stanowią najistotniejszą pod względem masy grupę odpadów opakowaniowych w Polsce. Jeśli nie zawierają innych tworzyw (np. maksymalny udział polietylenu dochodzący do 3 proc.), to są przydatne do wtórnego przetworzenia. Zakłady celulozowo-papiernicze przyjmują makulaturę opakowaniową w postaci zbelowanej.
W Polsce nie istnieją aktualnie możliwości przetwórstwa makulatury tzw. trudnoprzerabialnej, zawierającej papier wodoodporny, powlekany tworzywami sztucznymi, klejami, aluminium, bitumizowane, parafinowane. Makulaturę opakowaniową wykorzystuje się do wytwarzania papieru i tektury na nowe opakowania (niestykające się bezpośrednio z artykułami spożywczymi). Jest ona także wykorzystywana do produkcji wytłaczanek metodą odlewów włóknistych pod próżnią. Sposobem ponownego wykorzystania jest też nacinanie poużytkowej tektury opakowaniowej i formowanie materiału wypełniająco - amortyzującego do opakowań transportowych.
Mówiąc o takim zagadnieniu jak odpady opakowaniowe z tworzyw sztucznych, zauważyć należy, że recykling odpadów opakowaniowych z tworzyw sztucznych stwarza poważne problemy. Jest on związany ze znacznie wyższymi kosztami niż w odniesieniu do opakowań szklanych, tekturowych czy metalowych. W związku z tym ceny uzyskiwane za tworzywa wtórne nie są konkurencyjne wobec cen tworzyw pierwotnych. Wykorzystywane są dwie metody ponownego przetwórstwa tworzyw sztucznych.
Pierwsza z nich to recykling prosty (materiałowy), czyli przetwórstwo mechaniczne, wykorzystujące termoplastyczne właściwości tworzywa. Ten rodzaj recyklingu jest stosowany głównie w odniesieniu do czystych, jednorodnych polimerów lub ich mieszanin.
Drugi sposób to recykling chemiczny (surowcowy). Polega on na tym, że dokonywana jest częściowa degradacja tworzywa do związków niskocząsteczkowych lub całkowita depolimeryzacja do związków wyjściowych lub ich pochodnych.
Zużyte opakowania polietylenowe i polipropylenowe przetwarzane są na surowiec wtórny, mający szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach, przede wszystkim przy produkcji artykułów technicznych.
Ciekawą inicjatywą w zakresie przerobu odpadów z tworzyw sztucznych jest otwarty kilka lat temu w Woli Krzysztoporskiej zakład przetwarzania tworzyw sztucznych na węglowodory nasycone. Wykorzystuje on transformację katalityczną. Przetwarzane są odpady polietylenowe i polipropylenowe zarówno komunalne, jak i poprodukcyjne. Wykorzystywane jest ciepło ze spalania gazu powstającego z biomasy. Produkt finalny posiada wartość energetyczną porównywalną z tradycyjnymi paliwami płynnymi i nie zawiera związków siarki. Odbiorcami są rafinerie.
