Produkcja kompozytów z użyciem worka próżniowego

Jak wygląda struktura budowy worka próżniowego?

Laminat nieutwardzony ułożony metodą ręczną na formie negatywowej zamykany jest wielowarstwową powłoką worka próżniowego. Pierwszą warstwę, którą jest materiał delaminacyjny należy więc ułożyć tak, aby przylegała ona w każdym miejscu do mokrego laminatu. Kolejną warstwę stanowi folia oddzielająca, zwykle perforowana. Są wprawdzie systemy, w których folia tego typu stanowi pierwszą warstwę, a materiał delaminacyjny nie jest stosowany, ale należą one do mniejszości.

Folia musi szczelnie pokrywać całość powierzchni. W miejscach trudno dostępnych, głębokich przetłoczeń powinna być ona luźno ułożona, aby zagwarantować właściwy docisk w każdej części powierzchni. Jeżeli powierzchnia laminatu jest większa od dostępnej szerokości folii, to należy miejsce łączenia wykonać na zakładkę. Omawiana opcja warstwy oddzielającej jest uzależniona od oczekiwanej powierzchni wyrobu, udziału żywicy w laminacie i specjalnej tekstury powierzchni.

Jeżeli uzyskana tą metodą powierzchnia laminatu będzie malowana lub pokrywana kolejną warstwą laminatu, to należy stosować materiał delaminacyjny, który po utwardzeniu laminatu i zerwaniu tworzy oczekiwaną powierzchnię. Jeśli natomiast oczekujemy powierzchni gładkiej, wówczas można wyeliminować materiał delaminacyjny i stosować tylko folię oddzielającą.

Specyfika zaistniałej sytuacji polega na tym, że folia perforowana odbierze nadmiar żywicy, natomiast nie perforowana zatrzyma żywicę w laminacie. Kolejna warstwa worka to materiał przepuszczalny oddychający i jednocześnie odbierający nadmiar żywicy. Jej głównym zadaniem jest równomierny rozkład próżni wzdłuż całej powierzchni worka próżniowego. Różnicowanie grubości (wielowarstwowość) warstwy przepuszczalnej oddychającej w trudno dostępnych miejscach formy, krawędziach, narożnikach wewnętrznych itp. umożliwia zwiększenie podciśnienia i wzrost efektywnego docisku worka. Należy pamiętać również o powiększeniu grubości tej warstwy pod podstawą wentyla odciągającego powietrze z worka. Zazwyczaj potrójna warstwa chroni przyłącze przed przyklejeniem się do elementu. Ostatnią warstwę stanowi właściwa membrana próżniowa z zamontowanym wentylem i opcjonalnie złączem do odczytu podciśnienia.

Wyróżnia się trzy główne sposoby założenia worka próżniowego.

Pierwszy z nich polega na tym, że forma z mokrym laminatem umieszczona zostaje w worku próżniowym. Worek w formie rękawa jest uszczelniany po założeniu wentyla na dwóch krawędziach specjalną taśm. Jeżeli wyrób z formą jest większy, to można wykonać rękaw z folii przez sklejenie trzech krawędzi.

Druga metoda stosowana jest wtedy, gdy wyrób jest dużo większy. Należy wówczas rozważyć położenie folii tylko na górnej powierzchni formy i uszczelnianie jej taśmą bezpośrednio na kołnierzu formy. Forma przygotowana do pracy tą metodą powinna posiadać gładką półkę uszczelniającą o szerokości 10-15 cm. Bardzo ważne jest takie ułożenie worka, aby jego powłoka przylegała do każdego punktu powierzchni laminatu, gdyż to właśnie ta warstwa zapewnia oczekiwany docisk laminatu.

Ostatnia z istniejących - metoda worka próżniowego umożliwia również naprawy miejscowe laminatów w konstrukcjach o specjalnych, wysokich parametrach wytrzymałościowych np. powłoki płatów samolotowych. W takim przypadku pole działania ogranicza się taśmą uszczelniającą i stosuje się wszystkie wcześniej wymienione operacje założenia worka próżniowego.

Prezentowany tekst jest streszczeniem materiałów opracowanych i prezentowanych przez C-L sp. z o.o.