
Pod koniec lat 80. Sorema opracowała pierwszą linię do recyklingu butelek PET, proponując technologię mycia z tarciem na gorąco i środkami chemicznymi.
Schemat procesu przewiduje kilka faz, które mają zapewnić osiągnięcie wysokiej jakości płatków zgodnie z wymaganiami zastosowań. Te fazy to w kolejności: załadunek, mycie na gorąco, kontrola jakości, mielenie na sucho i na mokro, mycie na gorąco z intensywnym tarciem, oddzielanie poliolefin, płukanie i suszenie oraz na końcu sortowanie i pakowanie płatków.
Dzięki tej ewolucji większość technologii zaczęła zmierzać w kierunku koncepcji firmy opracowanej przez firmę Sorema. Zakładała ona wykorzystanie mycia na gorąco z intensywnym tarciem i środkami chemicznymi. Takie rozwiązanie jest podstawą otrzymania płatków o jakości odpowiedniej dla produkcji opakowań.
Przedstawiane przez Soremę dane mogą być porównywane z innymi technologiami. Wielkość zużycia energii i środków czyszczących zależy tu od jakości materiału wejściowego. Jednakże w tej sprawie nadal pojawia się bardzo dużo zamieszania, gdyż wielkość zużycia może znacząco różnić się w zależności od jakości materiału wejściowego. Własności materiału wejściowego zależą z kolei od metody zbiórki (skup opakowań z kaucją, segregacja śmieci, selektywna zbiórka odpadów, domowe sortowanie odpadów), więc jakość może się zmieniać wraz z późniejszymi zmianami zawartości opakowań PET. W rzeczywistości zaś dane o zużyciu i emisji powinny odnosić się do zdolności produkcyjnych netto. Także wymagana jakość materiału wyjściowego ma wpływ na zużycie energii i środków i należy połączyć parametry wyjściowych płatków ze zużyciem. Weźmy za przykład materiał przychodzący z sortowni jakie możemy znaleźć w Europie i sprawdźmy jakie obszary zostały udoskonalone i jak zostało ograniczone zużycie.