Konferencję organizował Instytut Inżynierii Materiałów Polimerowych i Barwników. W jej trakcie omówiono m.in. działanie nowego oprogramowania wspomagającego projektowanie przetwórstwa tworzyw CAD/CAM. Zaprezentowano program Polyflow firmy Ansys. Zawiera on zaawansowane moduły do symulacji wytłaczania i rozdmuchu tworzyw sztucznych i szkła. Jest stosowany w przemyśle przetwórstwa tworzyw sztucznych, motoryzacji i przemyśle szklarskim.
Ansys Polyflow jest zaawansowanym technologicznie programem z dziedziny obliczeniowej mechaniki płynów ogólnego zastosowania opartym na metodzie elementu skończonego. Jest on stosowany przede wszystkim do analizy przetwarzania polimerów i formowania szkła.
Polyflow jest szczególnie dobrze znany z zaimplementowanych wielu modeli lepkosprężystych płynów. Dzięki unikalnej możliwości projektowania odwrotnego jego użytkownicy są w stanie zaprojektować dany element o wiele szybciej niż ma to miejsce w przypadku tradycyjnej metody. To z kolei przekłada się to na znaczną redukcję kosztów i skrócenie czasu cyklu projektowania. To co jest istotne przy omawianiu programu, to fakt że jakość produktów wytwarzanych w procesie rozdmuchu i termoformowania jest udoskonalana poprzez symulacje w programie Polyflow a nie jak to często bywało na linii produkcyjnej. Tym samym można uzyskać znaczny zwrot kosztów inwestycyjnych dzięki wprowadzeniu techniki obliczeniowej mechaniki płynów zaimplementowanej w programie Polyflow i to już na etapie projektowania.
Program można z powodzeniem stosować w ramach działań związanych z rozdmuchem, pracą na wytłaczarkach, projektowaniem ustników wytłaczarek, wyciąganiem włókien, formowaniem szkła, modelami płynów lepkosprężystych oraz wieloma innymi aplikacjami w procesach przetwarzaniu materiałów.
Jak podkreślano na konferencji podczas targów Plastpol Polyflow jest bez wątpienia jednym z najbardziej skomplikowanych systemów w swojej klasie. Dzięki niemu można modelować procesy wytłaczania o dowolnej geometrii i stopniu złożoności. Narzędzie uwzględnia również wpływ warunków zewnętrznych na kształt efektów końcowych.