Wynalazek z 1974 r. wprowadził pierwszy znaczący postęp. Wtedy bowiem Dan Cudzik zaprojektował zawleczkę, zwaną również kluczykiem, przymocowaną do puszki na stałe. W tym przypadku zawleczka nie była odrywana od puszki, ale wciskana do środka. Dziś nadal jest to najpopularniejsza metoda, gwarantująca recykling zawleczki wraz z puszką. Browar Falls City Brewing Company z Louisville w amerykańskim stanie Kentucky był pierwszą firmą wykorzystującą tę technologię.
Obok bardziej przyjaznego dla środowiska projektu zawleczki toczyła się jednak prawdziwa rewolucja ekologiczna związana z coraz lżejszymi puszkami i ich wieczkami. Od 1971 r. średnica puszki cylindrycznej została zmniejszona z 66 do 62 milimetrów w górnej części puszki przy wykorzystaniu nowego sposobu formowania szyjki. W wyniku tego procesu średnica wieczka również zmalała, co doprowadziło do znacznych oszczędności w wykorzystywanych materiałach.
Dwuczęściowa puszka z blachy ocynowanej, która została wcześniej stworzona w Anglii, została przedstawiona po raz pierwszy przez firmę Interbrau w Monachium w 1971 r. W sumie obie zmiany w projekcie zapewniły oszczędność materiału w wysokości 10 proc. - puszka ważyła w tym czasie jedyne 38 gramów.
Pierwsze produkowane w Polsce piwo puszkowe pojawiło się na rynku w 1991 r. dzięki firmie Legpol z Okocimia. Inauguracja produkcji piwa w puszkach 0,33 litra miała miejsce 26 lutego 1991 roku, co zostało uwiecznione poprzez umieszczenie na denku pierwszej partii puszek napisu ,,INAUGURACJA 26.02.1991”.
Niewiele wcześniej piwa z Okocimia były rozlewane do puszek w Austrii. Następnie do sklepów trafiły puszki piwa z rozlewni RIC, która puszkowała piwa browaru w Szczecinie pod własnymi markami. W dalszej kolejności pojawiły się puszkowane piwa: Żywiec, Krakus, Tatra, Warka, Okocim Zagłoba oraz Łódzki Spezial Bier. Wymienione piwa produkowane były początkowo tylko w puszkach 0,33 litra, dopiero po kilku miesiącach trafiły do sklepów puszki o pojemności 0,5 litra.
W swoją 75. rocznicę puszka o pojemności 330 ml z blachy ocynowanej waży 21 gramów, a puszka aluminiowa – jedynie 10 gramów. Ścianki puszki mają grubość 0,097 milimetra, czyli mniej niż ludzki włos. Istotny dla równowagi ekologicznej jest również fakt, że to właśnie puszka jest najczęściej poddawana recyklingowi. Na świecie recyklingowi poddaje się obecnie 90 procent puszek.
Ponieważ można to robić bez końca bez ujemnego wpływu na ich jakość, korzystanie z materiałów pochodzących z recyklingu to dziś oszczędność nawet do 95 procent energii koniecznej do wyprodukowania materiałów pierwotnych. Ze względu na ciągłe obniżanie wagi oraz ciągły wzrost współczynników recyklingu dla stali i aluminium można dziś produkować około trzy razy więcej puszek niż 30 lat temu z tej samej ilości materiału pierwotnego.
Nawet po 75 latach puszka do napojów nie przestaje fascynować jako przedmiot badań i rozwoju.
Producent puszki do napojów Ball Packaging Europe posiada swoje własne centrum badań i rozwoju, w którym około 70 ekspertów nieustannie pracuje nad poprawą puszki. Mowa o tej firmie, ponieważ pierwsza puszka na świecie do wielokrotnego użytku została wprowadzona w 2008 r. i była jednym z najważniejszych wynalazków specjalistów od innowacji z firmy Ball.
Na rynku są już puszki, które dzięki pokryciu termochromicznym tuszem wskazują konsumentom, kiedy zawartość puszki osiągnęła optymalną do picia temperaturę w wysokości 5 do 6 st. C. W przyszłości puszki będą wydzielać apetyczne aromaty, jeśli zajdzie taka potrzeba.
Cyfrowe techniki druku są również przedmiotem badań w celu stworzenia puszek o szczególnych i bardzo dokładnych formach. W przyszłości nawet „komunikująca się” puszka może przestać być tylko fantazją: przy pomocy informacji zapisanych na puszce oraz telefonów komórkowych będzie ona w stanie rozpoznać klienta przechodzącego obok półki w supermarkecie.
Wykorzystano materiały m.in firmy Ball Europe.
