Rury z tworzyw sztucznych zdobyły w ostatnich latach wielką popularność. Trudno sobie wyobrazić bez nich konstrukcję jakichkolwiek instalacji. Dlatego warto zapoznać się kilkoma kluczowymi aspektami związanymi z ich zastosowaniem w obszarze kontaktów z wodą pitną.Rury z tworzyw sztucznych nie wpływają na jakość wody pitnej i spełniają z dużym marginesem bezpieczeństwa określone przepisami prawa różne surowe wymogi dotyczące ludzkiego zdrowia. Dotyczy to wszystkich rodzajów wody pitnej, niezależnie od wartości pH wody i innych aspektów jej jakości. Obecność na rynku wielu systemów tworzywowych z różnych materiałów polimerowych pozwala na wybór optymalnego rozwiązania dla każdej sytuacji.
Najczęściej oczekiwany okres funkcjonalnej trwałości systemów rurowych z tworzyw sztucznych wynosi co najmniej 100 lat. W instalacjach ciepłej i zimnej wody oraz centralnego ogrzewania systemy rurowe są dowolnie projektowane na okres 50 lat przy zastosowaniu współczynnika bezpieczeństwa o wartości 2.
Jest rzeczą powszechnie znaną i udowodnioną, że głównym przyczynkiem do skażenia ciepłej wody bakteriami legionella jest niewłaściwe projektowanie instalacji. Namnażanie siê bakterii najintensywniej zachodzi w tych częściach układu, gdzie zastój wody jest zbyt długi, a jej temperatura wynosi ok. 37 st. C. Tym samym więc należy unikać występowania w instalacji martwych odgałęzień, długich zastojów wody, przewymiarowania instalacji i zakresu temperatur 25 - 50oC. Zgodnie z ostatnim raportem holenderskiego instytutu badawczego KIWA Water Research nie stwierdzono istotnych różnic pomiędzy wszystkimi stosowanymi materiałami instalacyjnymi w formowaniu się biofilmu i namnażaniu bakterii legionella.
Wyniki takie zostały potwierdzone w badaniach analitycznych dotyczących występowania legionelli w budynkach publicznych przeprowadzonych przez austriacki instytut Austrian Research Institute for Chemistry and Technology Ofi. Również w tych badaniach nie stwierdzono żadnej różnicy między rurami z tworzyw sztucznych a rurami z innych materiałów.
