Rozdział III "Biogospodarka" dotyczy gospodarowania surowcami odnawialnymi (cyklu biologicznego GOZ), które w polskich realiach mają duży potencjał.
Biogospodarka, czyli cykl biologiczny w gospodarce, stanowi obok cyklu technologicznego jeden z dwóch filarów GOZ. Cykl biologiczny w GOZ związany jest z zarządzaniem zasobami odnawialnymi - czyli tzw. biomasą - w całym cyklu życia, tj. obejmuje ich przetwarzanie, produkcję dóbr (np. żywności, pasz, bioenergii), sprzedaż dóbr, fazę użytkową oraz zagospodarowanie odpadów organicznych. Biogospodarka stanowi podstawę funkcjonowania pierwszego sektora gospodarki, na który składają się rolnictwo, leśnictwo i rybactwo, a także wielu gałęzi drugiego sektora, w tym przemysłu spożywczego, paszowego, leśno-drzewnego, celulozowo-papierniczego, farmaceutycznego, tekstylnego, meblarskiego, budownictwa, biotechnologicznego, kosmetycznego, paliwowego, czy recyklingu organicznego.
Jednym z podstawowych źródeł biomasy jest produkcja rolnicza, która jest wykorzystywana w pierwszej kolejności do celów żywnościowych i następnie przemysłowych, a ostatecznie energetycznych.
Obecnie, poza produkcją żywności, biomasę najczęściej wykorzystuje się w Polsce do celów energetycznych, głównie do bezpośredniego spalania oraz w stosunkowo małym stopniu do produkcji paliw płynnych. Spalanie nadającej się do innego wykorzystania biomasy nie wpisuje się w ideę GOZ, zgodnie z którą kluczowe jest, aby biomasa była jak najdłużej utrzymywana w obiegu gospodarczym, a jej wartość była maksymalizowana.
W Mapie drogowej GOZ skoncentrowano się z jednej strony na działaniach ogólnych mających na celu tworzenie warunków dla rozwoju biogospodarki w Polsce, a z drugiej strony na działaniach dotyczących rozwoju biogospodarki w wybranych obszarach, tj. w zakresie tworzenia lokalnych łańcuchów wartości, w przemyśle oraz w energetyce.
Rozdział IV "Nowe modele biznesowe" wskazuje możliwości przeorganizowania sposobów funkcjonowania różnych uczestników rynku w oparciu o ideę GOZ. Mapa drogowa GOZ odnosi się w przeważającej mierze do modeli biznesowych przedsiębiorstw, rozumianych jako suma zasobów i czynności, które jednocześnie służą dostarczaniu wartości dla klienta oraz „zamykaniu obiegu”.
Istnieje duży potencjał kooperacji między przedsiębiorcami działającymi zarówno w tej samej lub podobnej branży, jak i w różnych branżach. W ramach tej samej branży lub na pograniczu branż dużą szansę stanowi współpraca w klastrach, która może obejmować: współdzielenie narzędzi produkcji (np. dużych maszyn), których wolumen zużycia jest niski, lub wspólne działania badawczo-rozwojowe na rzecz zwiększania innowacyjności procesowej (w tym zwiększania wydajności produkcji), produktowej i organizacyjnej. Ponadto współpraca może być korzystna także dla uczestników rynku z różnych branż, np. w ramach symbiozy przemysłowej w myśl idei "twój odpad moim produktem".
Rozdział V dotyczy wdrażania i monitorowania GOZ.
JL
