Zagadnienia związane z własnościami polimerów i ich doborem, a także zastosowaniami folii jedno i wielowarstwowych były tematami Seminarium Technicznego zorganizowanego przez Włoski Instytut Handlu Zagranicznego. Spotkanie odbyło się w Warszawie 3 marca.Kilkugodzinne seminarium poprowadził Gianmarco Cortivo, jeden z najlepszych technicznych doradców we Włoszech. Wśród licznych tematów jakie poruszył, jeden dotyczył także własności polimerów, które znajdują uznanie w produkcji folii.
Włoski prelegent omówił 13 rodzajów polimerów wykorzystywanych do produkcji folii jedno i wielowarstwowych. Przywołał ich najbardziej charakterystyczne cechy szczególnie mocno przydatne w produkcji folii opakowaniowych.
Pierwszym polimerem, który został omówiony był polietylen niskiej gęstości. Jest on o tyle dobry przy stosowaniu go do produkcji folii opakowaniowych, gdyż cechuje go łatwa obróbka, dobre rozciąganie materiału stopionego, wysoka zgrzewalność, duży wybór klas, dostępność, akceptowalna przezroczystość oraz bardzo dobra barierowość na wilgoć.
Ciekawym tworzywem wykorzystywanym do produkcji folii jest polipropylen dwumodalny. Jak wyjaśniał Gianmarco Cortivo odznacza się on praktycznie nieograniczonym zastosowaniem. Inne jego wyróżniki to np. wysoki współczynnik w połączeniu z niską początkową temperaturą „sealing” oraz niska temperatura „sealing” w połączeniu z dobrą termoodpornością.
Coraz częściej przy produkcji folii opakowaniowej producenci sięgają również po rozmaite polimery zawierające w jednostce powtarzalnej kompleks metalu o zmiennej wartościowości z jednym lub większą liczbą pierścieni cyklopentadienylowych. Niestety w dalszym ciągu poważnym mankamentem ograniczającym użycie tych materiałów jest ich bardzo wysoka cena, wielokrotnie przewyższająca koszty związane z wykorzystaniem wcześniej wymienionych tworzyw. Niemniej jednak jeśli już producent zechce wykorzystać te polimery, to ma zagwarantowane uzyskanie doskonałych własności wytrzymałościowych, dobrych własności „sealing” w niskich temperaturach, a także tego co najbardziej wyróżnia tego typu polimery, czyli doskonałych własności optycznych. Ważną zaletą przemawiającą za sięganiem po te tworzywa byłaby tez ich doskonała kompatybilność w mieszankach z PE o niskiej gęstości (LD) i liniowym (LLD).
Z pozostałych polimerów jakie omówił Włoch, czyli polipropylenu HP, polipropylenu CP, P-PVC, PET, spoiw EVA, EAA i polimerów szczepionych oraz polimerów barierowych na największa uwagę zasługuje P-PVC, uplastyczniony, będący folią elastyczna. Wyróżniają go takie czynniki jak formulacja podstawowej żywicy (8-10 składników plus mieszadło o dużej prędkości), wytłaczanie z udziałem specjalnych stopów, doskonałe własności wytrzymałościowe, dobre przyleganie i utylizacja, a więc wypełnianie kwestii środowiskowych.
Sporą popularność zyskują od jakiegoś czasu tzw. polimery innowacyjne, które są wykorzystywane do tworzenia m.in. takich produktów jak funkcjonalne opakowania aktywne i opakowania inteligentne.
Gianmarco Cortivo zaliczył do nich wszelkie polimery biodegradowalne (kompostowalne) oraz polimery biodegradowalne. Polimery innowacyjne odpowiadają także za możliwość uzyskania takiego produktu jak folie z uszlachetnioną powierzchnią. Obróbka chemiczna bądź plazmą pozwala na uszlachetnienie powierzchni folii, i tym samym uzyskanie dużej barierowości wobec gazu, a także dobrego zachowania hydrofobowego lub hydrofilowego oraz zabezpieczenia antybakteryjnego.
