JW Construction i Politechnika Warszawska są autorami sprawdzającej się od dawna i chyba najskuteczniejszej w Polsce metody recyklingu polistyrenu spienionego, czyli styropianu.Wykorzystywanie na bardzo dużą skalę i w różnego typu aplikacjach polistyrenu, zwłaszcza spienionego, w prosty sposób przyczynia się do powstawania znacznej ilości odpadów. To zaś w konsekwencji prowadzi do konieczności wdrażania takich rozwiązań, które będą skutkować prowadzeniem zorganizowanej zbiórki odpadów polistyrenowych.
Przez długi czas w naszym kraju takiego systematycznego planu związanego z wykorzystaniem tego rodzaju odpadów praktycznie nie było. Zmieniły to dopiero wspólne prace JW Construction i Politechniki Warszawskiej.
Wynikiem zrealizowanego przez obydwa podmioty projektu jest nowoczesna technologia utylizacji odpadów z polistyrenu.
O jej innowacyjności przesądza choćby fakt, że można ją stosować w miejscu generowania odpadów, co redukuje wydatki związane z ich transportem. Jest to o tyle istotne, że wspomniane koszty przewożenia styropianu kilkakrotnie przewyższają koszt jego wytworzenia. Dlatego do tej pory doprowadzano do sytuacji, w której w miejscu jego odbioru odbywało się zagęszczenie odpadu poprzez ogrzewanie, zgniatanie lub rozpuszczanie. W wyniku ogrzania lub zgniecenia polimeru eliminacji z jego porowatej powierzchni ulegało powietrze i inne gazy. Jednocześnie jednak struktura styropianu zmieniała się w ten sposób, że pogarszały się jego ogólne parametry.
Metoda JW. Construction i PW eliminuje te mankamenty.
Oto bowiem opracowany przez nich sposób recyklingu odpadów polistyrenu polega na ich rozpuszczeniu odpowiednio dobraną grupą rozpuszczalników, a następnie poddaniu uzyskanej w ten sposób kompozycji procesowi modyfikacji. Następuje to poprzez użycie odpowiednich dodatków, takich jak plastyfikatory, barwniki i napełniacze. W konsekwencji uzyskuje się całkiem nowy wyrób.
Jego parametry umożliwiają takie zastosowanie, że do minimum zostaje ograniczone prawdopodobieństwo jego degradacji. Wyeliminowana zostaje też konieczność ponownego recyklingu lub też składowania na wysypisku. Uzyskany w ten sposób gotowy wyrób nosi nazwę Styrozol.
Dzięki opracowaniu tej metody i doprowadzeniu do powstania Styrozolu udało się otrzymać nową izolację wodo- i chemoochronną. To istotny postęp, z którego korzysta już branża budowlana.
Zanim bowiem Styrozol zaczął być stosowany, to do zabezpieczania budynków przed wodą i wilgocią używano głównie rozmaitych materiałów bitumicznych powstałych najczęściej w oparciu o asfalty ponaftowe, czyli węglowodory wielkocząsteczkowe. Obecnie coraz częściej stosuje się także tzw. membrany termozgrzewalne lub samoprzylepne. Zawierają one nie tylko materiały bitumiczne, ale także składniki z tworzyw sztucznych.
Styrozol charakteryzuje się bardzo dobrymi własnościami technicznymi: skuteczną wodoszczelnością, przyczepnością do podłoża, elastycznością i wydłużalnością oraz odpornością na upływ czasu.
To wszystko sprawia zaś, że może być stosowany m.in. do izolacji wodochronnych, tak poziomych jak i pionowych, podłóg układanych na gruncie. Może być także wykorzystany do sklejania folii. Jednym z jego głównych wyróżników jest charakterystyczna barwa - roztwory do gruntowania podłoża, wchodzące w skład zestawu barwione są na żółto, zaś właściwe masy izolujące - na niebiesko.
