W krajach rozwijających się tańszym rozwiązaniem jest wlewanie wody za pomocą wiader do sieci rur położonych na ziemi. Aby zmniejszyć ubytek wody z gleby stosuje się także specjalne osłony z tworzyw sztucznych. W Chinach rolnicy okrywają nimi bruzdy, w których sadzony jest ryż. Takie wykonane z tworzyw sztucznych zabezpieczenie służy przez pięć lat i zapobiega parowaniu wody.
To nie jedyne zastosowanie uwzględniające użycie tworzyw sztucznych. Przez lata stosowano płyty i folie z tworzyw sztucznych do budowy prowizorycznych cieplarni. Obecnie technologia poszła o krok dalej. Dzięki odpowiednim materiałom można kontrolować środowisko w jakim rosną rośliny: ilość światła, wody, substancji odżywczych oraz można chronić je przed szkodnikami. Tym samym więc technologia i tworzywa sztuczne rozwiązują problem strat wody w rolnictwie.
Oczywiście stale powstają nowe rozwiązania, umożliwiające zaopatrywanie ludzi w czystą wodę, a niemały udział w tych przedsięwzięciach mają, co łatwo zgadnąć, tworzywa sztuczne. Przykładem może być kolektor słoneczny, zaprojektowany tak, aby otrzymywać czystą wodę przy wykorzystaniu zjawiska odparowywania i kondensacji. Nad źródłem wody - lub na wodzie - umieszcza się specjalny namiot z tworzywa sztucznego z porowatym dnem, w które wnika woda podsiąkająca poprzez specjalne taśmy.
Jak to działa?
Słońce ogrzewa wnętrze namiotu, woda paruje - zanieczyszczenia pozostają w porowatym dnie - a następnie skrapla się po zetknięciu ze ścianką tworzywa i spływa do zbiornika. Wykorzystując tego typu kolektory wodnosłoneczne można pozyskać wodę dla rodziny, czy nawet wsi.
Na tym jednak nie koniec zalet przynoszonych przez tworzywa sztuczne i związanych z sektorem dystrybucji wody pitnej. Oto bowiem zaawansowane technologie oparte na tworzywach sztucznych i stworzone dla potrzeb kosmonautyki mogą być kluczem do poprawy zaopatrzenia w słodką wodę. Określone tworzywa sztuczne stosowane na statkach kosmicznych pozwalają zaopatrywać kosmonautów na orbicie nie tylko w czyste powietrze i najczystszą wodę, ale także w doskonałe urządzenia sanitarne.
Ze względu na duży ciężar statku kosmicznego i duże zużycie paliwa podczas lotu na orbitę zabiera się jedynie 1000 l wody. Woda ta wykorzystywana jest w obiegu zamkniętym, w związku z czym musi być odpowiednio oczyszczana. Opracowano specjalny system oczyszczania wody, oparty głównie na układzie filtrów z tworzyw, pozwalający na odzyskanie 85-95 proc. wody ze ścieków. Woda jest odparowywana, a po ośmiu godzinach chemicznej, mechanicznej i cieplnej obróbki jest tak czysta, że można ją pić. Technologia ta jest ciągle ulepszana, także przez firmy inwestujące w systemy oczyszczania wody na potrzeby krajów, w których wody brakuje. Jak widać więc rozwiązania wielu problemów z wodą są dostępne, należy je tylko rozpowszechnić.
Tekst powstał na podstawie materiałów Fundacji PlasticsEurope Polska.
