Polimery elektroaktywne to obecnie jedne z najciekawszych i najbardziej perspektywicznych technologii związanych z rozwojem w obszarze tworzyw sztucznych.Polimery elektroaktywne to materiały, które zmieniają swój kształt pod wpływem przyłożonego napięcia elektrycznego.
Rynek polimerów elektroaktywnych osiąga aktualnie wielkość ok. 110 tys. ton, wzrastając co roku o blisko 7 proc. Polimery elektroaktywne obejmują kilka grup materiałów, w tym tworzywa przewodzące, polimery samoistnie przewodzące (ICP), polimery samoistnie rozpraszające (IDP) i inne polimery.
Największą grupę stanowią oczywiście tworzywa przewodzące. Ich podaż oszacowana przed pięcioma laty wyniosła ok. 76 tys. ton, obecnie jest to już 105 tys. Roczny wzrost tych tworzyw to zatem blisko 7 proc. Jeśli chodzi natomiast o dwa pozostałe typy polimerów elektroaktywnych to roczne zdolności produkcyjne w odniesieniu do ICP to zaledwie 2,5 tys. ton, choć tutaj wzrost potencjału jest stosunkowo wysoki i wynosi ponad 15 proc. w skali roku. W stosunku do IDP wyniki te są jeszcze słabsze i wynoszą ok. 1,5 tys. ton w skali roku.
Polimery przewodzące skutecznie naśladują przewodnictwo metali, są w stanie magazynować ładunek elektryczny, występują w nich jednak pewne braki jeśli chodzi o przetwarzalność i właściwości użytkowe. Są też bardzo drogie jeśli idzie o koszty ich produkcji. I właśnie te czynniki sprawiły, że rozpoczęto poszukiwania alternatywnych „polimerów przewodzących” takich właśnie jak ICP i IDR. Przy czym rozwój polimerów niskodielektrycznych jest wciąż w fazie rozwoju i jest ukierunkowany głównie na elastyczne układy elektroniczne.
W tradycyjnych przewodzących tworzywach sztucznych wykorzystuje się standardowe wypełniacze, zwłaszcza sadzę i włókna węglowe, tak aby zapewnić ochronę ładunkom elektrostatycznym i zakłóceniom elektromagnetycznym. ICP konkurują z nimi na rynku materiałów chroniących przeciw ładunkom elektrostatycznym, ale ponadto wkraczają również, choć póki co w małych ilościach, w zaawansowane zastosowania elektroniczne, takie jak organiczne diody świecące do płaskich wyświetlaczy, powłoki antykorozyjne, czujniki, ogniwa słoneczne, tekstylia oraz elastyczne obwody elektryczne. Z polimerów niskodielektrycznych można dodatkowo wytwarzać podłoża foliowe do tego typu obwodów.
Rozwój tworzyw przewodzących będzie jednak stale postępował, pomimo że w niektórych małych specjalistycznych zastosowaniach zastąpione zostały one przez ICP.
