Powtórne użycie tradycyjnych toreb HDPE, a także innych lekkich toreb do celów zakupowych lub jako worki na śmieci ma istotny wpływ na zmniejszenie ich oddziaływania na środowisko. Okazuje się , że ponowne użycie torby jako wkładka do śmietnika (worek na śmieci) daje więcej korzyści niż jej recykling.
Z analizy wynika, że biodegradowalne torby z kompozycji polimerowo-skrobiowej mają większy wpływ na środowisko od toreb polimerowych, co wynika zarówno z ich większej wagi jaki i większego oddziaływanie ich fazy produkcji. Również torby HDPE z dodatkiem degradującym wypadają gorzej pod względem oddziaływania na środowisko od tradycyjnych toreb HDPE.
Recykling lub kompostowanie dają tylko małą redukcję potencjału tworzenia efektu cieplarnianego i wyczerpywania zasobów. Największa redukcja występuje dla toreb biodegradowalnych: papierowych i polimerowo-skrobiowych. Kompostowanie toreb polimerowo-skrobiowych znacząco redukuje wkład ich etapu "po zakończeniu życia" na globalne ocieplenie.
Poniższa tabela prezentuje ilość wykorzystań danej torby niezbędną aby jej wpływ na potencjał tworzenia efektu cieplarnianego był mniejszy od torby HDPE używanej jednorazowo oraz używanej ponownie jako worek na śmieci.
Opakowanie z papieru, LDPE, włóknin polipropylenach, bawełny powinno być użyte ponownie odpowiednio 3, 4, 11 oraz 131 razy by mieć niższy wpływ na przyczynianie się do globalnego ocieplenia niż tradycyjna torebka z HDPE, która nie jest ponownie używana.
Jeśli natomiast założyć, że po każdym jednorazowym użyciu torba HDPE będzie ponownie użyta jako worek na śmieci, wówczas wymagane byłoby użycie torby papierowej siedem razy, torby z LDPE dziewięć razy, z włóknin polipropylenowych 26 razy, a bawełny aż 327 razy, by osiągnąć lepszy wynik w zakresie mniejszego wpływu na powodowanie globalnego ocieplenia.
Pełna treść dokumentu dostępna jest na stronie Agencji.
