Do wyprodukowania 1 tys. ton surówki należy użyć ok. 370 ton koksu oraz 90 ton ropy naftowej, w zależności od składu rudy i rodzaju procesu technologicznego. Te 90 ton ropy naftowej można częściowo zastąpić poprzez wykorzystanie do 70 ton zużytych tworzyw sztucznych. Dla producenta stali oszczędności wynoszą obecnie ok. 150 tys. ton ropy naftowej rocznie.
Unieszkodliwianie tworzyw sztucznych poprzez ich zastosowanie jako czynnika redukującego w piecach hutniczych jest jedną z tych możliwości recyklingu, które w sposób efektywny oszczędzają zasoby ropy naftowej.
W tym przypadku główną korzyścią nie jest generowanie ciepła, jak to ma miejsce w przypadku bezpośredniego spalania, ale wytwarzanie surowców, jak tlenek węgla potrzebnych do przekształcania rudy żelaza w czysty metal. Dzięki temu technologa spalania odpadów z tworzyw sztucznych w piecach hutniczych wpisuje się w strategię oszczędzania surowców naturalnych w przyszłości.
Obecnie w wielu krajach europejskich odpady z tworzyw sztucznych ciągle jeszcze kierowane są na składowiska. Od kilku lat np. w Austrii czy w Niemczech, jest to już jednak zabronione na drodze legislacyjnej. Rozważane jest także wprowadzenie na terenie Unii Europejskiej zakazu składowania wysokokalorycznych odpadów, które powinny być wykorzystane jako surowiec wtórny lub energetyczny.
Opisana technologia daje asumpt do zadania pytania o to, która z różnych możliwości odzysku zużytych tworzyw sztucznych jest najbardziej właściwa.
Zdaniem ekspertów PlasticsEurope, recykling mechaniczny oznacza przetapianie i przekształcanie zużytych tworzyw sztucznych w regranulat i uważany jest często za najlepszą metodę. W rzeczywistości jednak jedynie 22 proc. odpadów pokonsumenckich kwalifikuje się do tego typu przetwarzania. Są to zatem odpady, które są dostępne w postaci czystych i wyselekcjonowanych strumieni, jak np. butelki PET po napojach czy duże folie.
Odzysk energii jest z kolei znacznie mniej doceniany, choć nie znajduje to faktycznego uzasadnienia. Jak argumentują przedstawiciele PlasticsEurope, w procesie tym odpady z tworzyw sztucznych utylizowane są w celu wytworzenia ciepła, pary wodnej lub elektryczności. Jeden kilogram odpadów z tworzyw sztucznych przedstawia taką samą wartość opałową jak litr paliwa. Dlatego odzysk energii to przede wszystkim korzystna opcja przetwarzania odpadów zmieszanych i zanieczyszczonych, do zastosowania wówczas, gdy sortowanie i czyszczenie jest zbyt kosztowne i energochłonne.
Recykling surowcowy, taki właśnie jak zaprezentowana tu gazyfikacja z wytworzeniem gazu syntezowego jako czynnika redukującego wykorzystywanego w piecu hutniczym, dobrze natomiast uzupełnia pozostałe możliwości recyklingu.
Innowacyjna metoda recyklingu surowcowego
- Strony:
- 1
- 2