Technologia lakierowania proszkowego szybko zyskuje zwolenników, głównie ze względu na jej zalety ekologiczne, w szczególności eliminację rozpuszczalników i podobnych związków uwalnianych do atmosfery w procesach z użyciem lakierów płynnych.
Lakierowanie proszkowe tradycyjnie stosowano w przypadku elementów metalowych, jednak dążenie do większej swobody projektowania stworzyło zapotrzebowanie na technologie nadające się do produkcji elementów z tworzyw sztucznych.
Lekkie, wytrzymałe i łatwe do modyfikacji tworzywa sztuczne pod wieloma względami górują nad metalem w wielu zastosowaniach, od telefonów komórkowych i telewizorów, aż po elementy nadwozia pojazdów osobowych i ciągników.
Lakierowanie proszkowe takich tworzyw rodziło pewne trudności natury technicznej: materiał musiał posiadać właściwości przewodzące, tak by przyciągać drobiny lakieru oraz wysoką odporność na temperaturę stosowaną na etapie utwardzania.
Do rozwiązania zmierzano trzema głównymi drogami: zastosowanie przewodzącego podkładu na tworzywo o wysokiej wytrzymałości termicznej, termiczne nanoszenie powłoki na tworzywo termoodporne oraz opracowanie nowych materiałów, które łączą samoistne przewodnictwo z odpornością na wysokie temperatury.
Ostatni sposób spośród wymienionych daje najwięcej korzyści. Nowe, samoistnie przewodzące i termoodporne materiały pozwalają ograniczyć koszty, czas i ujemne skutki dla środowiska związane ze stosowaniem podkładów elektrostatycznych.
Ponadto producenci oraz ich dostawcy zyskują swobodę w zastępowaniu elementów metalowych lekkimi odpowiednikami z wytrzymałych tworzyw sztucznych, a także możliwość powlekania na tej samej linii lakierniczej elementów wykonanych z różnych materiałów. To z kolei daje efekt ekonomii skali oraz uzyskanie jednolitej kolorystyki elementów.
Podsumowując: lakierowanie proszkowe elementów z tworzyw sztucznych, to większa swoboda dla projektantów, niższe koszty i mniej ujemnych skutków dla środowiska.
Trudności w lakierowaniu proszkowym tworzyw sztucznych
Elementy z tworzyw sztucznych tradycyjnie były lakierowane na mokro. Do zalet tej metody należy zaliczyć dobre przyleganie warstwy lakierniczej oraz jej utwardzanie bez stosowania wysokiej temperatury.Lakiernicy i producenci sprzętu stale dążyli do ograniczenia kosztów i zwiększenia wydajności lakierowania plastików. Pojawiły się między innymi podkłady przewodzące, które pozwalają nanosić podstawową lub wierzchnią warstwę lakieru w procesie elektrostatycznym. To z kolei zwiększyło zainteresowanie dla wykorzystania lakierowania proszkowego do powlekania tworzyw sztucznych.