Tworzywa biopochodne, biodegradowalne i kompostowalne
Komisja chce również zapewnić konsumentom i przemysłowi jasność w zakresie biopochodnych, kompostowalnych i ulegających biodegradacji tworzyw sztucznych: określono, do jakich zastosowań takie tworzywa sztuczne są rzeczywiście korzystne dla środowiska, oraz w jaki sposób należy je projektować, unieszkodliwiać i poddawać recyklingowi.
Nowe ramy prawne Komisji mają wyjaśnić, w jaki sposób te tworzywa sztuczne mogą stanowić część zrównoważonej przyszłości.
Biomasa wykorzystywana do produkcji tworzyw sztucznych pochodzenia biologicznego musi być pozyskiwana w sposób zrównoważony, bez szkody dla środowiska i zgodnie z zasadą kaskadowego wykorzystywania biomasy: producenci powinni priorytetowo traktować wykorzystywanie odpadów organicznych i produktów ubocznych jako materiałów wsadowych. Ponadto, aby walczyć z pseudoekologicznym marketingiem i unikać wprowadzania konsumentów w błąd, producenci muszą unikać ogólnych stwierdzeń dotyczących produktów z tworzyw sztucznych, takich jak „bioplastiki” i „biopochodne”. Informując o zawartości biopochodnej, producenci powinni odnieść się do dokładnego i mierzalnego udziału biopochodnych tworzyw sztucznych w produkcie (na przykład: „produkt zawiera 50 proc. biopochodnych tworzyw sztucznych”).
Produkty oznaczone jako „biopochodne”, „biodegradowalne” lub „kompostowalne” muszą spełniać kluczowe warunki:
- termin produkty „biopochodne” powinien być stosowany wyłącznie, jeśli określono dokładny i mierzalny udział zawartości tworzyw sztucznych pochodzenia biologicznego w produkcie, tak aby konsumenci wiedzieli, ile biomasy faktycznie wykorzystano w produkcie. Ponadto wykorzystywana biomasa musi być pozyskiwana w sposób zrównoważony, bez szkody dla środowiska. Pozyskiwanie tych tworzyw sztucznych powinno być zgodne z kryteriami zrównoważonego rozwoju. Producenci powinni traktować priorytetowo odpady i pozostałości organiczne.
- w przypadku określenia produkt „biodegradowalny” należy wyjaśnić, że takie produkty nie powinny być wyrzucane w przypadkowych miejscach, oraz należy określić, jak długo, w jakich okolicznościach i w jakim środowisku (np. gleba, woda itp.) produkt musi ulegać biodegradacji. Produktów, które mogą stać się śmieciami, w tym produktów objętych dyrektywą w sprawie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, nie można uznać za produkty ulegające biodegradacji ani oznakować ich jako biodegradowalne.
- w przypadku produktów „kompostowalnych” jedynie tworzywa sztuczne, które spełniają odpowiednie normy i nadają się do kompostowania przemysłowego mogą być oznakowane jako „kompostowalne”. Opakowania przemysłowe nadające się do kompostowania powinny zawierać informację o sposobie, w jaki powinny być usuwane. W kompostowaniu w gospodarstwach domowych trudniej jest osiągnąć pełną biodegradację nadających się do kompostowania tworzyw sztucznych. Kompostowanie w gospodarstwach domowych tworzyw sztucznych nieobjętych przepisami UE powinno być rozważane wyłącznie w kontekście szczególnych warunków lokalnych pod nadzorem władz i pod warunkiem, że stosowanie takich tworzyw sztucznych ma wyraźną wartość dodaną.
Zdaniem Komisji należy ostrożnie podchodzić do tworzyw biodegradowalnych. Mają one swoje miejsce w zrównoważonej przyszłości, ale należy je ukierunkować na konkretne zastosowania, w których udowodniono ich korzyści dla środowiska i wartość dla gospodarki o obiegu zamkniętym. Tworzywa biodegradowalne w żadnym wypadku nie powinny stanowić zezwolenia na zaśmiecanie. Ponadto muszą one być opatrzone etykietą wskazującą, ile czasu zajmie ich biodegradacja, w jakich okolicznościach i w jakim środowisku. Produkty, które najprawdopodobniej trafią do śmieci, w tym produkty objęte dyrektywą w sprawie produktów jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych, nie mogą być uznawane za biodegradowalne ani etykietowane jako takie.
Tworzywa sztuczne nadające się do kompostowania przemysłowego powinny być stosowane wyłącznie wtedy, gdy przynoszą korzyści dla środowiska, nie wpływają negatywnie na jakość kompostu oraz gdy istnieje odpowiedni system zbierania i przetwarzania bioodpadów. Opakowania nadające się do kompostowania przemysłowego będą dozwolone jedynie w przypadku torebek do herbaty, kapsułek i saszetek z kawą, naklejek na owoce i warzywa oraz bardzo lekkich toreb plastikowych. Na tych produktach zawsze musi być informacja, że są one certyfikowane do kompostowania przemysłowego zgodnie z normami UE.
- Po rozwiązaniu problemu tworzyw sztucznych jednorazowego użytku podejmujemy teraz kolejny krok w kierunku przyszłości bez zanieczyszczeń. Nasze dzisiejsze wnioski ograniczają ilość odpadów opakowaniowych, promują ponowne użycie i ponowne napełnianie, zwiększają wykorzystanie tworzyw sztucznych pochodzących z recyklingu i ułatwiają recykling opakowań. Obywatele europejscy są skłonni do pozbycia się nadmiernych i niepotrzebnie dużych opakowań, a przedsiębiorstwa są gotowe do kontynuowania przejścia na zrównoważone, innowacyjne rozwiązania i systemy opakowań. Wyjaśniamy również mylące twierdzenia dotyczące biopochodnych i biodegradowalnych tworzyw sztucznych, tak aby producenci i konsumenci wiedzieli, w jakich warunkach takie tworzywa sztuczne są rzeczywiście przyjazne dla środowiska i wnoszą wkład w tworzenie zielonej gospodarki o obiegu zamkniętym - mówi Frans Timmermans, wiceprzewodniczący wykonawczy do spraw Europejskiego Zielonego Ładu.
Wniosek w sprawie opakowań i odpadów opakowaniowych zostanie teraz rozpatrzony przez Parlament Europejski i Radę w ramach zwykłej procedury ustawodawczej.
