Koncern Lanxess zajmujący się produkcją specjalistycznych środków chemicznych jest dobrze przygotowany do wprowadzenia unijnych ograniczeń dotyczących diizocyjanianu. Technologia gwarantująca niską zawartość wolnych grup izocyjanianowych (ang. Low-Free, LF) umożliwia produkcję prepolimerów poliuretanowych (PU) o zawartości wolnego monomeru izocyjanianowego poniżej 0,1 procentu masy. Dzięki temu nadchodzące unijne ograniczenia dotyczące diizocyjanianów nie obejmują prepolimerów LF, w związku z czym można je stosować tak jak dotychczas.
W maju 2018 roku Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) przedstawiła swoje stanowisko w sprawie planowanej procedury wprowadzenia ograniczeń w zakresie stosowania diizocyjanianów. Można założyć, że Unia Europejska w nadchodzących miesiącach wprowadzi proponowane przepisy dotyczące ochrony zdrowia. Ograniczenia będą miały znaczący wpływ na działalność i procesy operacyjne. Będą dotyczyły stosowania podstawowych diizocyjanianów, takich jak MDI (metylenodifenylo diizocyjanian), TDI (diizocyjanian toluenu) czy HDI (diizocyjanian heksametylenu) a także konwencjonalnych dwuskładniko¬wych (2K) systemów PU i prepolimerów PU, w których zawartość wolnego monomeru diizocyjanianu przekracza 0,1 procenta masy.
Złożone procedury certyfikacji
Procedura wprowadzania ograniczeń przewiduje stosowanie wiążących, weryfikowalnych środków technicznych, które mają poprawiać bezpieczeństwo i zdrowie w miejscu pracy. Organizacje muszą przede wszystkim przeszkolić pracowników pod kątem bezpiecznego stosowania materiałów zawierających diizocyjanian oraz przedstawić na to dowód w postaci certyfikatu. Szkolenie jest tym bardziej złożone, im większy jest stopień narażenia na kontakt z tą substancją. Szkolenie należy powtarzać co cztery lata. Dotyczy to około pięciu milionów pracowników w całym łańcuchu wartości przemysłu PU - od producentów i importerów po magazyny oraz podmioty sporządzające i przetwarzające mieszaniny.
Korzyści przynoszą przede wszystkim zastosowania CAS
Prepolimery Adiprene LF oferowane przez koncern Lanxess to alternatywy dla odpowiednich materiałów minimalizujące narażenie na kontakt z wolnym izocyjanianem, pozwalające dzięki temu na obejście nowych ograniczeń. Produkuje się je z zastosowaniem technologii LF. Zawartość diizocyjanianu wynosi mniej niż 0,1 procenta masy. Wyjątkowe zainteresowanie rozwiązaniami materiałowymi CAS o niskiej resztkowej zawartości monomeru wykazują w szczególności producenci z branży motoryzacyjnej. Chcą uniknąć skomplikowanych szkoleń pracowniczych i skupić się na rozwiązaniach produktowych o niskiej klasyfikacji pod względem zagrożeń.
Etap oczyszczania zmniejsza zawartość diizocyjanianu w prepolimerze
Prepolimery Adiprene LF produkuje się z wykorzystaniem technologii LF, dzięki czemu zawartość diizocyjanianu wynosi mniej niż 0,1 procenta masy. Tak niską zawartość uzyskuje się w drodze destylacji próżniowej następującej po wstępnej poliaddycji przeprowadzanej w celu utworzenia prepolimerów. Na etapie odpędzania dochodzi do oddzielenia nieprzereago-wanego monomeru diizocyjanianu od prepolimeru. Tę technologię można zastosować do wielu różnych prepolimerów, w tym tych opartych na MDI. Jako że zawartość resztkowa diizocyjanianu jest niższa niż 0,1 procenta masy, prepolimerów LF nie klasyfikuje się jako groźnych. Pozwala to uniknąć obowiązujących wymagań dotyczących etykietowania.
Lepsze właściwości produktów końcowych
Prepolimery Adiprene LF przynoszą korzyści nie tylko w zakresie ochrony zdrowia oraz higieny i bezpieczeństwa pracy. W porównaniu ze standardowymi prepolimerami zapewniają również lepsze właściwości produktów końcowych z PU. Dzieje się tak, gdyż technologia LF umożliwia bardziej precyzyjną kontrolę nad morfologią polimerów. To z kolei prowadzi do wysoce ustrukturyzowanej segregacji fazowej pomiędzy bardzo twardymi segmentami w postaci kryształków a amorficznymi miękkimi segmentami, co przejawia się lepszymi właściwościami fizycznymi i mechanicznymi produktu PU. Na przykład systemy PU mogą być bardzo elastyczne i odporne na rozdarcia, a także wykazywać wysoką wytrzymałość na rozciąganie. Ponadto osiąga się tutaj węższy rozkład ciężaru cząsteczkowego oraz wyraźniejsze fizyczne sieciowanie. Przy stałej zawartości izocyjanianu (zawartość NCO) lepkość prepolimerów może być bardzo zróżnicowana, toteż można ją dostosować do warunków obróbki, stosowanego sprzętu czy pożądanych własności produktu. W przypadku systemów powlekania można w ten sposób zoptymalizować właściwości zwilżania oraz wskaźnik pokrycia.
