Oczywistym jest, że odpady pozostają zawsze i to niezależnie od tego jaki materiał został zastosowany, jak bardzo użytkownik stara się ograniczać ich ilość oraz czy zwraca je do ponownego wykorzystania. Niemniej jednak istnieje szereg sposobów, by te ilości zmniejszyć.Zapotrzebowanie na produkty z tworzyw sztucznych rośnie i dlatego tak ważną sprawą jest znalezienie sposobów, aby ponownie zastosować materiał polimerowy pochodzący z wyrobów, które zakończyły już swój okres użytkowania. Należy przy tym wykorzystać wszystkie dostępne technologie odzysku, aby osiągnąć najlepszy z możliwych bilans zysków i strat dla środowiska.
Istnieją trzy podstawowe sposoby postępowania z odpadami z tworzyw sztucznych. Jest to recykling, spalanie i składowanie.
Jeśli chodzi o pierwszy z wymienionych, to recykling mechaniczny jest zalecany wtedy, gdy ma to ekonomiczny i ekologiczny sens np. wtedy, gdy można łatwo zebrać duże ilości tworzywa tego samego typu, jak folie opakowaniowe, folie rolnicze, butelki po napojach czy inne pojemniki z tworzyw.
W Unii Europejskiej dla niektórych działów gospodarki narzucony został określony minimalny udział materiałów, które należy odzyskać z odpadów w danym roku. Dla przykładu w przypadku opakowań z tworzyw sztucznych w większości krajów europejskich odzyskowi poprzez recykling mechaniczny poddano blisko 25 proc. odpadów opakowaniowych rocznie, choć są także kraje, gdzie odzyskuje się poniżej 10 proc.
Rozwija się także odzysk materiałów polimerowych w innych gałęziach gospodarki, takich jak rolnictwo, przemysł samochodowy czy elektryczny i elektroniczny. Tu jednak pojawiają się określone bariery, jak np. utrudniona zbiórka w odniesieniu do odpadów na budowach, czy też złożone elementy, które muszą być rozdzielone np. sprzęt elektryczny i elektroniczny. Różne termoplasty w stanie stopionym niezbyt dobrze mieszają się ze sobą, w związku z czym wytrzymałość odzyskanego tworzywa jest mniejsza.
Zmieszane tworzywa można stosować do produkcji wyrobów grubościennych takich jak słupki, listwy itp. Jednak bardziej korzystne jest wykorzystanie do recyklingu posortowanych tworzyw jednego rodzaju.
Najbardziej popularne tworzywa zostały oznakowane kodem, który można obecnie znaleźć na większości opakowań. Ten system znakowania jest pomocny przy ręcznym sortowaniu odpadów z tworzyw sztucznych. W niektórych państwach europejskich funkcjonuje dodatkowy system oznakowania, jak np. niemiecki „zielony punkt” informujący o dodatkowych nakładach finansowych wniesionych przez producentów na rzecz recyklingu.
Aby ułatwić recykling wykorzystanych produktów zachęca się producentów, aby brali pod uwagę względy recyklingu już na etapie projektowania. Skuteczne mogą być bardzo proste metody jak np. zastosowanie do etykiet kleju rozpuszczalnego w wodzie, aby można było łatwo oddzielić je od opakowań. Regranulat, czyli tworzywo odzyskane w procesie recyklingu, często wykorzystywane jest do produkcji zupełnie innych produktów niż pierwotne. Np. butelki PET po napojach są przetwarzane na włókna do wykorzystania w przemyśle tekstylnym.
