Druga metoda sortowania, to rozdzielanie ze względu na różnice gęstości materiału - tworzywa są rozdrabniane i mieszane z cieczą. Część z nich tonie, a część unosi się na powierzchni. Mogą być także rozdzielone w wirówce.
Trzecia metoda to rozdzielanie elektrostatyczne, które może być stosowane w przypadku tworzyw elektryzujących się w różnym stopniu, np. PET i PVC.
Warto wreszcie wspomnieć również o metodzie selektywnego rozpuszczania. Polega ona na tym, że za pomocą odpowiednich rozpuszczalników organicznych rozpuszcza się określone tworzywa, oddziela się je i odzyskuje po usunięciu rozpuszczalnika.
W tym kontekście wyróżnić należy cztery podstawowe metody recyklingu surowcowego.
Piroliza - odpady tworzyw są ogrzewane pod zmniejszonym ciśnieniem, w wyniku czego powstaje gaz i olej pirolizowy - mieszanina gazowych i ciekłych węglowodorów, w swoim składzie podobna do frakcji destylacyjnej ropy naftowej.
Uwodornienie - odpady tworzyw są ogrzewane w atmosferze wodoru. Pod jego wpływem łańcuchy polimerowe pękają i i powstaje mieszanina ciekłych węglowodorów
Gazyfikacja - odpady tworzyw ogrzewane są w atmosferze powietrza – powstaje tlenek węgla i wodór, z których można następnie wyprodukować nowe chemikalia, jak np. metanol.
Chemoliza - niektóre polimery poprzez określone przemiany chemiczne można ponownie przekształcić w substancje wyjściowe, z których ponownie można wyprodukować to samo tworzywo. Przykładem mogą być poliestry, poliamidy, poliuretany.
Ponowne wykorzystanie i recykling to nie jedyne sposoby postępowania z odpadami. Odpady tworzyw mają wysoką wartość opałową, podobną jak ropa czy węgiel - w zależności od tworzywa - a poprzez spalanie mogą być źródłem ciepła czy energii.
Rozróżnia się trzy podstawowe metody pozyskiwania energii z odpadów tworzyw: współspalanie ze śmieciami komunalnymi w spalarniach odpadów; tworzywa jako opał w przemyśle, przeważnie jako dodatek do tradycyjnego opału; tworzywa jako opał w elektrowniach, przeważnie razem z tradycyjnym opałem.
Wstępnie posortowane odpady opakowaniowe z mieszanych tworzyw mogą być stosowane jako efektywny zamiennik węgla w energochłonnych procesach takich jak np. produkcja cementu. Podczas spalania mieszaniny śmieci 8 proc. zawartości tworzyw sztucznych odpowiada za 30 proc. wytworzonej energii.
Problemem ściśle związanym ze spalaniem śmieci jest emisja dioksyn, czyli dużej grupy związków chemicznych, z których tylko nieliczne są toksyczne i to w bardzo różnym stopniu. Dioksyny mogą powstawać tam, gdzie występuje węgiel, wodór, tlen, chlor i ciepło. Są niepożądanymi produktami ubocznymi w wielu procesach spalania i procesach produkcyjnych.
