Złe położenie punktu wtrysku, to jeden z wielu problemów występujących w technologii wtrysku. Dlatego warto znać problem i wiedzieć jak z nim walczyć.Właściwe usytuowanie doprowadzenia tworzywa decyduje o odpowiednim przebiegu płynięcia czoła strumienia tworzywa w gnieździe formy oraz o skuteczności uzupełniania tworzywa w czasie fazy docisku oraz rzutuje na wytrzymałość i własności wypraski.
Skutki niewłaściwego doprowadzenia tworzywa mogą być różnorakie. Niekorzystne umieszczenie wlewu doprowadzającego może zniweczyć własności nawet dobrze zaprojektowanych wyprasek z tworzyw częściowo krystalicznych.
Oznacza to, że mogą wówczas występować, w tworzywach wzmocnionych jak i też nie wzmocnionych, takie objawy na powierzchni wyrobu jak np.: brak połączenia poszczególnych strug tworzywa (linie łączenia) oraz pęcherze.
W dużym stopniu pogarsza to jakość powierzchni wyprasek, szczególnie wzmocnionych włóknami. Wpływa to także niekorzystnie na ich własności mechaniczne. Na powyższe wady nie można wpłynąć poprzez zmianę parametrów procesu wtrysku. Zapadnięcia i jamy skurczowe wystąpią, gdy przepływ tworzywa do grubej ścianki odbywa się poprzez ściankę cieńszą.
Materiał w cieńszej ściance szybciej krystalizuje i zastyga, zaś grubsza ścianka wypraski, wymagająca dłuższego czasu docisku nie może być już dalej zasilana stopionym tworzywem. Obok wad optycznych i mechanicznych występują w tym obszarze również wyższe wartości skurczu w stanie stałym, co z kolei może prowadzić do wypaczenia wyprasek zwłaszcza z tworzyw nie wzmocnionych.
Przy złym rozmieszczeniu i niewłaściwej ilości punktów wtrysku mogą powstawać niedopuszczalnie długie drogi płynięcia tworzywa lub może zaistnieć konieczność stosowania zbyt wysokich ciśnień napełniania. Przy zastosowaniu wtryskarek o niskiej sile zamknięcia, względnie w przypadku stosowania polimerów o niskiej lepkości oraz powoli krystalizujących, doprowadzić to może do tworzenia się zwiększonych wypływek. Dalszym tego następstwem jest znaczne ograniczenie zakresu regulacji parametrów przetwórstwa, co z kolei utrudnia możliwość takiego prowadzenia procesu, aby możliwe było uzyskiwanie i korygowanie założonych tolerancji wymiarowych.
