Odmienny profil związków lotnych stwierdzono w tych samych warunkach badań w próbkach mleka pakowanych w materiały nieprzepuszczające światła.
I tak w mleku pakowanym w butelki z trzywarstwowego polietylenu wysokiej gęstości (HDPE + 2 % TiO2/HDPE + 4% czerni węglowej/HDPE + 2 % TiO2) o grubości 550 – 600 mikrometrów wykryto 33 składniki.
W mleku pakowanym w butelki z polietylenu wysokiej gęstości barwione /HDPE + 2 % TiO2/ - 32 związki i w kartonach trzywarstwowych (PE/karton/PE) (20/395/35 mm) - 36 związków lotnych.
W mleku pakowanym w materiały nieprzepuszczalne dla światła stwierdzono znacznie niższy poziom utlenienia aniżeli w mleku z opakowań przezroczystych. W próbkach opakowanych w materiał barierowy dla światła nie stwierdzono obecności disiarczku dimetylu - głównego związku występującego w mleku pakowanym w tworzywa przezroczyste.
Na uwagę zasługuje fakt, że rezultaty uzyskane przy oznaczaniu w mleku związków lotnych były na ogół zgodne z wynikami badań sensorycznych. Ogólne pogorszenie smaku i zapachu mleka następowało szybciej w opakowaniach przepuszczających światło aniżeli w opakowaniach wysokobarierowych dla promieniowania świetlnego.
W mleku w opakowaniach przepuszczalnych dla światła dominowały związki, takie jak pentanal, heksanal, heptanal, disiarczek dimetylu, których tworzenie indukowane jest światłem. Gromadzenie tych właśnie związków bardzo dobrze korelowało z obniżeniem oceny punktowej mleka za smak i zapach. W mleku w opakowaniach barierowych dla światła wystąpił znaczny wzrost koncentracji etanolu siarczku dimetylu, octanu etylenu, a w końcu okresu przechowywania estrów metylowych i etylowych. Również w tym mleku postępujący wzrost stężenia związków karbonylowych powodował niekorzystne zmiany smaku i zapachu mleka, ale zmiany te były wolniejsze.
W przedstawionych badaniach nie stwierdzono wyraźnego wpływu przepuszczalności tworzywa dla tlenu na stopień oksydacji tłuszczu, chociaż ta właściwość materiałów opakowaniowych często jest podawana jako decydująca o trwałości produktu. Wyniki badań wskazujące na udział tlenu w psuciu się mleka spożywczego podczas przechowywania spowodowały zainteresowanie producentów tego wyrobu możliwością wykorzystanie opakowań z PET.
Opakowania z tego tworzywa stosowane są do napojów nasycanych dwutlenkiem węgla i olejów, a także polecane dla mleka. PET charakteryzuje się dobrą wytrzymałością mechaniczną i łatwością formowania. Opakowania wykonane z tego materiału, wyposażone w zamknięcia nakrętkowe nowej generacji, są łatwe do otwierania i zamykania, co zapobiega zakażeniu produktu w przypadku kiedy zużyta zostaje tylko część zawartości opakowania. Najważniejszą zaletą tego tworzywa w przypadku pakowania mleka zdaje się być jego wysoka barierowość dla tlenu, kilkadziesiąt razy większa niż polietylenu. Butelki PET mogą być przezroczyste lub białe nieprzezroczyste, co ogranicza wpływ światła na mleko.
Wielu badaczy badało m.in. wpływ tego tworzywa na zmiany fizykochemiczne i okres przydatności do spożycia pasteryzowanego mleka pełnego i mleka 2 proc., pakowanego w opakowania PET i przechowywanego w warunkach sklepowych, w oświetlonych szafach chłodniczych.
Oprócz zwykłych opakowań z przezroczystego PET w doświadczeniach zastosowano ten materiał oraz z dodatkami ograniczającymi przechodzenie światła, a dla porównania opakowania z polietylenu wysokiej i niskiej gęstości (LDPE i HDPE). Rodzaje badanych wariantów opakowań mleka przedstawiały się następująco: mleko pełne pakowano w PET przezroczysty, PET barwiony na zielono, woreczki z LDPE oraz 2,5 litrowe pojemniki z LDPE. Mleko 2 proc. pakowano natomiast w PET przezroczysty, PET barwiony na zielono, woreczki z LDPE, PET oklejany etykietą, PET z wbudowanym pochłaniaczem UV, PET z pochłaniaczem UV i etykietą, butelki HDPE, butelki PET oklejane folią, butelki z HDPE oklejane folią.
Wyniki przeprowadzanych badań wykazały, że spośród wszystkich stosowanych w doświadczeniu opakowań, butelki PET z wbudowanym pochłaniaczem promieni UV, wydają się być najbardziej przydatne do pakowania mleka.