Ponadto, tworzywo na bazie skrobi nie będzie raczej wystarczająco mocne, by produkować z niego opakowania poddawane dużym obciążeniom, o ile nie zostanie zmieszane z tworzywem na bazie ropy. Nie jest nawet „odnawialne“, ponieważ duże ilości nieodnawialnych węglowodorów są spalane przez maszyny używane do produkcji i polimeryzacji plonu. W czasie, gdy pojawiają się obawy o bezpieczeństwo żywności, używanie deficytowych terenów i wody w celu hodowli plonów do produkcji toreb plastikowych jest mało sensowne.
Proces oksy-biodegradacji jest ogólnie przyjęty w literaturze naukowej publikowanej w ciągu ostatnich przynajmniej 30 lat. Badania produktów z tworzyw oksy-biodegradowalnych są zazwyczaj prowadzone zgodnie z metodami zalecanymi przez ASTM D6954-04, przez niezależne laboratoria takie, jak Smithers-RAPRA (USA/UK), Pyxis (UK), Applus (Hiszpania), OWS (Belgia).
Warunki w laboratoriach są zaprojektowane tak, by symulować tak wiernie, jak to możliwe, warunki w prawdziwym świecie, jednak muszą być przyspieszone, aby umożliwić wykonanie badań w rozsądnym odcinku czasu. Obróbka wstępna nie unieważnia wyników, jeśli dokonamy ich ekstrapolacji na warunki w prawdziwym świecie.
Brak jest dowodów na to, że tworzywa degradowalne (zarówno oksy-, jak i biodegradowalne) zwiększają zaśmiecenie. Tworzywa oksy-biodegradowalne mogą być poddawane obróbce wtórnej w taki sam sposób, jak zwykłe tworzywa sztuczne i nie wymagają oddzielnych punktów zbiórki. Natomiast tworzywa „kompostowalne“ nie mogą być poddawane obróbce wtórnej razem ze zwykłymi tworzywami i zniweczą proces obróbki wtórnej, jeśli dostaną się do strumienia odpadów. Firmy zajmujące się obróbką wtórną powinny dlatego martwić się tworzywami na bazie masy biologicznej, ale nie oksy-biodegradowalnymi.
EBP twierdzi również, że nie należy używać twierdzeń dotyczących środowiska, które są ogólnikowe lub niedookreślone, lub mocno sugerują, że produkt jest w jakiś sposób korzystny lub łagodny dla środowiska.
Szanowane firmy z sektora oksy-biodegradowalnego nie wysuwają takich twierdzeń. EBP cytuje definicję słowa „degradowalny” zgodnie z normą ISO 14021 jako “charakterystyki produktu lub opakowania, która w odniesieniu do określonych warunków, pozwala mu na rozpad w określonym stopniu w danym odcinku czasu". Produkty oksy-biodegradowalne posiadają tę charakterystykę.
Oksy-degradacja została zdefiniowana przez CEN/TR15351-06 (opublikowane przez Europejską Organizację ds. Norm) jako „rozkład będący wynikiem rozpadu tlenowego makrocząsteczek” oraz oksy-biodegradacja jako rozkład w wyniku zjawisk tlenowych i komórkowych, zachodzących jednocześnie lub następujących po sobie. Jest to dokładnie to, co dzieje się z tworzywem oksy-biodegradowalnym.
